رگ غیرت

 تیم ملی ایران بعد از شروع باشکوه و برد 5 بر صفر در نخستین بازی، در بازی دوم هم ویتنام را با دبل سردار آزمون شکست داد تا صعودش را قطعی کند و در یک‌قدمی سرگروهی قرار بگیرد. حالا تیم‌ملی بعد از 2برد و 2کلین‌شیت آماده نبرد انتقامی با عراق است که یکی از مهم‌ترین بازی‌های کی‌روش در این رقابت‌ها خواهد بود.

کارلوس کی‌روش تیمش را مقابل ویتنام با 3تغییر نسبت به بازی اول ارنج کرد. محمدحسین کنعانی‌زادگان، وریا غفوری و سامان قدوس به‌ترتیب جایگزین مجید حسینی، رامین رضاییان و مهدی ترابی شدند تا حریف دوم ایران، بازی را با کمی غافلگیری و تغییر در برآوردهای اولیه‌اش آغاز کند. بیرانوند، پورعلی‌گنجی، حاج‌صفی، امید ابراهیمی، امیری، دژاگه، طارمی و آزمون نیز 8بازیکنی بودند که مثل بازی اول در دومین بازی هم در ترکیب اصلی قرار گرفتند. بازی در استادیوم آل‌نهیان ابوظبی و در حالی آغاز شد که تماشاگران ایرانی کمتری نسبت به بازی قبلی به ورزشگاه آمده بودند و استقبال از این دیدار نسبت به دیدار با یمن کمتر بود.

همانطور که قبل از بازی هم پیش‌بینی می‌شد نخستین نکته‌ای که در تقابل 2 تیم به چشم می‌آمد تفاوت چشمگیر میانگین قدی و بلندی قامت بازیکنان ایران نسبت به ویتنامی‌های کوتاه‌قامت بود. با این همه، تیم ملی بیشتر از آنکه به سانتر از جناحین و گلزنی با ضربات سر دل ببندد روی حرکات ترکیبی و نفوذ از عمق دفاع ویتنام متمرکز شده بود. حرکاتی که با یک‌ودوهای سردار و طارمی و حمایت دژاگه، قدوس و امیری از این 2 بازیکن انجام می‌شد. نخستین خطر را ایران در دقیقه7 ایجاد کرد که پاس در عمق سامان قدوس سرعت بالایی داشت و دروازه‌بان ویتنام زودتر از آزمون به توپ رسید و آن را جمع کرد. دقیقه14دانگ‌وان باز هم با خروج به موقع از دروازه اجازه نداد حرکت ترکیبی و پاس‌های متوالی حاج‌صفی، قدوس و آزمون به نتیجه برسد و توپ را از مقابل پای سردار جمع کرد. دقیقه17پاس عمقی عالی دژاگه پشت مدافعان ویتنام به سامان قدوس رسید و او را با دروازه‌بان تک‌به‌تک کرد اما دانگ وان باز هم توپ را دفع کرد تا ستاره ویتنام در دقایق ابتدایی بازی باشد. دقیقه23 وریا غفوری با فرار سریع از جناح راست به توپ رسید که ارسال او را طارمی بعد از مهار با شوتی محکم روانه دروازه کرد اما حضور به موقع مدافع حریف مقابل توپ اجازه نداد دروازه ویتنام باز شود. ایران در این دقایق سراپا حمله بود و هر چه از زمان بازی می‌گذشت از شتابزدگی دقایق ابتدایی بازیکنان این تیم کاسته می‌شد. در دقیقه38 بالاخره ایران به گل رسید و این سردار آزمون بود که روی پاس عالی قدوس دروازه حریف را باز کرد. در این دقیقه وریا غفوری با یک دریبل تکنیکی در جناح راست محوطه جریمه سامان قدوس را راه انداخت که او بعد از فرار سریع، ارسال دقیقی به مقابل دروازه خالی ویتنام فرستاد تا سردار آزمون با ضربه سر گل اول ایران را به ثمر برساند. تنها بخت ویتنام در این نیمه فرصت نصفه‌ونیمه‌ای بود که در آخرین دقیقه نیمه اول نصیب این تیم شد و چانگ فونگ در زدن ضربه آخر در محوطه جریمه ایران ناکام بود تا پورعلی‌گنجی توپ را نصیب خود کند. چانگ فونگ در نیمه دوم نیز بهترین فرصت را برای زدن گل اول ویتنام داشت ولی در موقعیت تک‌به‌تک با بیرانوند موفق به گلزنی نشد و ضربه او را دروازه‌بان ایران در 2مرحله مهار کرد. یک دقیقه بعد شوت روی پای پرقدرت آزمون از پشت محوطه جریمه را دروازه‌بان برگشت داد که در ریباند مهدی طارمی نتوانست از موقعیت استفاده کند و شوت محکم و بی‌دقت او به بیرون رفت. کارلوس کی‌روش در دقیقه64 تصمیم به تعویض گرفت و با 2تعویض همزمان مهدی ترابی و احمد نوراللهی را روانه زمین کرد تا وحید امیری و مهدی طارمی به استراحت بپردازند. با ورود ترابی حملات ایران شدت بیشتری گرفت و چند دقیقه بعد روی فرار همین بازیکن سردار توانست دومین گل خودش و تیم‌ملی را به ثمر برساند. دقیقه69 ترابی در میانه زمین به غفوری پاس داد که پاس او به دژاگه و در ادامه پاس این بازیکن به ترابی، وینگر سرعتی ایران را راه انداخت. ترابی نیز مجددا به سردار آزمون پاس داد تا این بازیکن با دریبل تماشایی 2 مدافع ویتنام در موقعیت تک‌به‌تک قرار بگیرد و به زیبایی گل دوم ایران را بزند. در دقایق باقیمانده ایران به کنترل بازی و حفظ برتری خود پرداخت تا با همین اندوخته بازی را به پایان برساند. ضمن اینکه داور سنگاپوری این بازی قضاوت نامطمئنی داشت و 2 کارت زرد او به طارمی و حاج‌صفی غیرمنطقی به‌نظر می‌رسید. ایران با 2پیروزی، 7گل زده، بدون گل خورده و با 3کارت زرد به بازی سوم و جدال سرگروهی مقابل عراق رسید. مصافی که علاوه بر سرگروهی برای ایران می‌تواند انتقام شکست دوره قبل را هم به ارمغان بیاورد.

به احترام  سردار!
اگر در بازی آخر مرحله گروهی، کره‌جنوبی نتواند چین را شکست دهد، مسیرش تغییر می‌کند و می‌آید همان سمتی از جدول که ما هستیم. سمتی که ما و ژاپن قرار بود در نیمه‌نهایی‌اش به هم برسیم. معادلات ممکن است حتی از این هم بیشتر تغییر کند. مثلا ما بعد از صعود از گروه به‌عنوان صدرنشین بخوریم به تیم سوم گروه B. فکرش را بکنید که استرالیا تیم سوم آن گروه باشد!
این معادلات و احتمالات می‌توانست نگران‌کننده باشد، اگر بازی تیم ملی با یمن و البته ویتنام را ندیده بودیم. 2نمایش مقتدرانه و پر از امیدواری. جدا از 7گلی که زدیم و جدا از اینکه گلی نخوردیم، این همه شور و اشتیاق برای بردن، برای حمله کردن و دوباره حمله کردن بی‌نظیر بود. مالکیت بالا، یورش‌های پی‌درپی به دروازه حریف و ضربات پرتعداد داخل چارچوب، در 2بازی گذشته تصویری تازه از تیم ملی ایران به ما نشان داد. تیمی کاملا هجومی که قرار نیست دفاع کند و به یک گل هم قانع نمی‌شود. این تصویر کاملا متفاوت است با آنچه از تیم کارلوس کی‌روش در جام جهانی و مقابل غول‌هایی مثل اسپانیا و پرتغال دیده بودیم. این تیم دوست‌داشتنی در 2بازی گذشته نشان داده از هر تیم دیگری در جام ملت‌های آسیا، بیشتر سزاوار قهرمانی است.
سبک متفاوت بازی تیم ملی، خروجی‌اش نمایشی متفاوت از هر کدام از ملی‌پوشان بوده. از اشکان دژاگه و سامان قدوس که برخلاف جام جهانی بیشتر به بازی گرفته می‌شوند و کم نقص بازی می‌کنند تا سردار آزمون که باید دوباره آغوش‌مان را به روی‌اش باز کنیم، به‌خاطر تلاشی که می‌کند و به‌خاطر تعهدی که در لحظه به لحظه بازی نشان می‌دهد.