بنادر اسرائیل در اختیار چین

صدای نگرانی واشنگتن از افزایش تعاملات اقتصادی چین و رژیم اسرائیل یک سالی می‌شود که در رسانه‌های آمریکایی به گوش می‌رسد؛ اگرچه این صدا همچنان تا رسیدن به موجی خبری که قادر به جلب توجه افکار عمومی باشد فاصله زیادی دارد. روزنامه اسرائیلی هاآرتص هفته پیش خبر داد: جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا نیز در جریان سفر اخیر خود به تل‌آویو (که بیشتر مربوط به بحران سوریه و خروج نیروهای آمریکا از این کشور بود) برای نخستین بار به‌طور جدی نسبت به افزایش حضور اقتصادی چین در اسرائیل ابراز نارضایتی کرده است.  سرمایه‌گذاری‌های چین در اسرائیل بیشتر در کدام حوزه‌ها متمرکز شده و چرا آمریکا را نگران کرده است؟ آیا این روند ممکن است در آینده تبعات منفی برای حضور نظامی آمریکا در منطقه داشته باشد؟ برای پاسخ به این سؤال‌ها باید نگاهی به قراردادهای دریایی اخیر میان تل‌آویو و پکن انداخت. براساس توافقی که میان چین و رژیم اسرائیل در اواسط سال2018 صورت گرفت، مدیریت بندر حیفا به‌عنوان مهم‌ترین بندر اسرائیل از سال2021 به‌مدت 25سال در اختیار شرکت گروه بنادر بین‌المللی شانگهای قرار خواهد گرفت. این در حالی است که طی 3سال گذشته نیز همین شرکت چینی مسئولیت توسعه بندر حیفا را در 3فاز به‌عهده داشته است؛ بندری که از قضا فاصله زیادی تا بزرگ‌ترین پایگاه نیروی دریایی رژیم اسرائیل ندارد. از سوی دیگر در اواخر سال میلادی گذشته نیز یک شرکت چینی دیگر در جریان مناقصه، موفق به کسب امتیاز ساخت بندر جدیدی در شهر اسدود در جنوب سرزمین‌های اشغالی شده است.


نظارت چین بر تحرکات آمریکا در دریای مدیترانه
مجله فارین پالیسی آمریکا در تحلیلی درباره افزایش حضور چین در بنادر اسرائیل و به تبع آن آب‌های مدیترانه نوشته بود: تبعات این روند برای واشنگتن محدود به مسائل اقتصادی نمی‌ماند و پیامدهای نظامی مهمی برای آمریکا به همراه خواهد داشت. براساس گزارشی که در این مجله منتشر شد، شرکت‌های چینی از هم‌اکنون و حتی پیش از به کنترل درآوردن تمام اجزای بندر حیفا، با استفاده از تکنولوژی‌های بسیار پیشرفته تمام تحرکات دریایی آمریکا در آب‌های مدیترانه را تحت نظر گرفته‌اند. البته این نگرانی‌ها منحصر به آمریکا نیست چراکه برخی جریانات از داخل اسرائیل نیز نسبت به افزایش حضور چین در سرزمین‌های اشغالی خوش‌بین نیستند؛ حضوری که در دوران نتانیاهو و حاکمیت حزب لیکود به اوج خود رسیده است. دریادار شاول حوریف، فرمانده سابق نیروی دریایی رژیم اسرائیل در همین زمینه به فارین پالیسی گفته است: سرمایه‌گذاری‌های چین در اسرائیل طی سال‌های اخیر از حد متعارف بسیار بالاتر رفته و این در حالی است که ما فاقد سازوکاری مشخص برای کنترل تبعات این سرمایه‌گذاری، به‌ویژه در حوزه‌های امنیتی و نظامی هستیم. برای مثال، اسرائیل مهم‌ترین متحد نظامی آمریکا در خاورمیانه است؛ آیا دولت تبعات حضور تمامیت خواهانه چین در مهم‌ترین بنادر اسرائیل برای این ائتلاف راهبردی را درنظر گرفته است؟ از سوی دیگر ژنرال نداف ارجمان، رئیس سازمان جاسوسی شاباک طی سخنرانی که اخیرا در دانشگاه تل‌آویو داشته با انتقاد جدی از افزایش سرمایه‌گذاری‌های چین در زیرساخت‌های عمرانی اسرائیل گفته است: این روند با ورود گسترده تلفن‌های همراه هوآوی آغاز شد اما به‌تدریج شامل تونل‌های مترو شده و حالا کار آن به ساخت بنادر مشرف به دریای مدیترانه رسیده است درحالی‌که تبعات این وضعیت برای امنیت ملی اسرائیل مشخص نیست. طرح بزرگ احیای جاده ابریشم که در دوران ریاست شی جین پینگ بر حزب کمونیست چین از سر گرفته شده زمینه را برای تاسیس پایگاه‌های متعدد تجاری و نظامی در مناطق مختلف خاورمیانه فراهم کرده است؛ از ساحل آفریقا در دریای سرخ و تنگه باب‌المندب گرفته تا خلیج‌فارس و حالا دریای مدیترانه. این تحولات با برگزاری کنفرانس بزرگ همکاری‌های چین و جهان عرب در سال میلادی گذشته به نقطه اوج خود رسید؛ کنفرانسی که رهبران بسیاری از کشورهای عرب ازجمله شورای همکاری خلیج‌فارس در آن شرکت کردند.