همسفر مهربان

قاسمعلی فراست/ نویسنده
گفته‌اند سفر و خبر و اگر خبر را اثری از تازگی بدانیم، این گفته درست خواهد بود. با سفر است که ما با وقایع  و مکان‌های جدید آشنا می‌شویم. با اتفاقاتی درگیر می‌شویم که در وطن سراغ ما نمی‌آیند.

با سفر، زندگی ما دچار تغییر و تحول می‌شود و هر تغییر با رفتار و واکنش جدیدی همراه است.

در روزگار ما اما، سفرها تفاوت فراوانی با گذشته دارند. مسافر درون وسایل نقلیه دربسته و مسقف می‌آید و می‌رود و ای‌بسا در بیشتر طول سفر خواب باشد! با این حساب سفرها از تازگی و خاطره جدا مانده‌اند. با این حال، سفرهای دیگری هستند که هنوز می‌توانند برای ما پر از تازگی و پر از وقایع جدید باشند؛ سفرهایی که تن ما در آنها جابه‌جا نمی‌شود اما ذهن ما با لحظه‌لحظه آن درگیر است. این سفرها خرج چندانی ندارد و برای رفتن به آنها نیازی به آسمان صاف و هوای مطبوع نیست.

همیشه و در هر حال و با  هر بنیه مالی و جسمی می‌توان مسافر این سفرها شد. سفرهایی که مفید و بی‌ضررند، خطری در آنها نیست اما پر ثمر و پر‌خبرند؛ سفر با کتاب. هر کتاب عطر و بویی از سرزمینی دارد و بازکردن صفحه اول آن قدم‌نهادن در مسیر سرزمین‌های ناشناخته. برای همین است که کتابخوان‌ها مثل آدم‌های پرسفر، از هر کاری سر‌در‌می‌آورند، با هر کسی دمخور می‌شوند و آدم‌ها از صحبتشان لذت می‌برند. همچنین کتابخانه‌ها مثل ترمینال مسافربری هستند. یکی را پیاده می‌کنند و یکی را به سفر می‌فرستند. پس همان‌طور که مسافر مشتری دائم ترمینال است، کتابخوان‌ها هم با کتابخانه انس و الفت دیرینه دارند. هر کتابخانه خانه امید آنهاست. توصیه می‌کنم هم خودتان با کتاب همسفر شوید و هم به دیگران به ویژه دوستان و عزیزانتان چنین سفری را پیشنهاد کنید. باور کنید با یکی، دوبار همسفری با کتاب، دیگر از آن دل نمی‌کنید و همواره در پی رخصت و فرصتی خواهید بود تا سفری تازه را تجربه کنید.