پای صحبت‌های شهروند مشارکت‌جوی محله دردشت
شهردار کوچه صبوری
فرشاد شیرزادی|خبرنگار
منطقه 8
حمید ذاکری، مداح اهل‌بیت(ع)، حسین امامی و آقای هداوند از بچه‌های خیابان دماوند و آقای نهایی، ساکن خیابان دردشت به او لقب «شهردار کوچه صبوری» را داده‌اند. کسی که رتق‌وفتق امور شهری را در خیابان «دردشت» و کوچه صبوری انجام می‌دهد. از هرس درختان خیابان گرفته تا آبیاری آنها و کاشت سرو نقره‌ای و رسیدگی به کانیو کوچه و برگزاری جشن‌ها و مراسم ملی و مذهبی. او می‌گوید: «نخستین بار 18 سال پیش برای جشن نیمه شعبان همراه عده‌ای از اهالی به فکر میزبانی از دیگر ساکنان محله در کوچه صبوری افتادیم.» از سال 1354 تا امروز ساکن محله دردشت است. گفت‌وگوی ما را با «مرتضی کریمی» بخوانید.
از چه زمانی مشارکت در کارهای محله‌تان را آغاز کردید و در ابتدا شامل چه فعالیتهایی می‌شد؟
من از 18 سال قبل کار در محله را آغاز کردم. در ابتدا وقتی نیمه شعبان نزدیک بود، با همسایه‌ها دور هم جمع شدیم و برای برگزاری این جشن اعلام آمادگی کردیم. خواستیم در محله و خیابان «صبوری» و در محله دردشت خودمان جشن نیمه شعبان را برگزار کنیم و به همین دلیل برای خیابان و محله دردشت چراغ، پایه پرچم و پرچم تهیه کردیم. فعالیتهای ما از اینجا آغاز شد و طی 17، 18 سال گذشته تا امروز شکل کامل‌تری پیدا کرده است. هر‌وقت می‌خواهیم برنامه‌ای اجرا کنیم با هماهنگی اهالی محله آن را انجام می‌دهیم. پیش از انجام هر فعالیتی، برای ساکنان کل کوچه دعوتنامه می‌فرستیم و در جلساتی دور هم جمع شده و با هم صحبت می‌کنیم و نظرات یکدیگر را می‌شنویم. در آن جلسات هرچه پیشنهاد شد ما آن را اجرا می‌کنیم.
چه کارهایی تا امروز برای کوچه صبوری و محله دردشت انجام داده‌اید؟ همسایه‌ها چه برخوردی با این موضوع داشتند؟
یکی از نخستین کارهایی که چند سال پیش در محله انجام شد مرمت جدول‌ها و کانیوها بود. استقبال همسایه‌ها برای مشارکت در کارها از اول خوب بوده و همین امر باعث شده که مردم کوچه ما یکدیگر را به خوبی بشناسند و برای انجام کارهای اجتماعی، فرهنگی و عمرانی تعارفات را کنار بگذارند. در یکی از اعیاد نیمه‌شعبان وقتی خواستیم 400، 500 صندلی در کوچه بچینیم، ساکنان کوچه‌های دیگر هم برای کمک می‌آمدند و گاهی در این بین می‌دیدیم که شهروندان از نقاط دور و نزدیک و حتی از شهرستان‌ها هم در جشن محلی ما شرکت می‌کنند. توجه داشته باشید که این در زمانی است که در برخی محله‌های تهران دیده می‌شود که همسایه طبقه اول همسایه طبقه دوم را نمی‌شناسد.
با توجه به اینکه مرمت و تعمیر جداول و کانیوهای کوچه از وظایف شهرداری است، شما چگونه و با هماهنگی چه کسی این کار را انجام دادید؟
ابتدا از شهرداری ناحیه یک آمدند و از محل مورد نظر عکسبرداری کردند. مردم هم مرمت را به شکلی انجام دادند که رفاه و بهداشت خودشان در اولویت باشد. در مورد درختکاری هم از شهرداری خواستیم کل کوچه را درختکاری کند اما شهرداری توان این کار را نداشت. ما هم نشاهایی را از جاهای دیگر تهیه کردیم و درختکاری کوچه را هم خودمان انجام دادیم. از طرف دیگر با همسایه‌ها جلسه گذاشتیم و نتیجه جلسه این شد که کوچه را یکطرفه کنیم.
چرا کوچه یکطرفه شد؟
کوچه ما باریک بود و به همین دلیل وقتی 2 خودرو از روبه‌رو می‌آمدند، بین افراد درگیری به وجود می‌آمد. از طرف شهرداری هم این کار ما مورد تأیید قرار گرفت و شهرداری به این فکر افتاد که کوچه‌های دیگر را هم به شکل شطرنجی یکطرفه کند تا رفت‌وآمد مردم با سهولت بیشتری انجام شود. از مدیر سرای محله خواستم سر هر کوچه در محله دردشت سرو نقره‌ای بکارند که هیچ جای تهران این درخت را نداریم. این سروها امروز در دردشت زبانزد است و در کل تهران نمونه‌اش نیست. ساخت پله برقی ایستگاه دردشت در تقاطع خاقانی هم درخواست اهالی و ساکنان محله بود. البته اجرای آن زمان زیادی طول کشید. خیابان به گونه‌ای بود که پیرمرد و پیرزن و بیمار نمی‌توانست به راحتی از عرضش عبور کنند اما امروز سهولت رفت‌وآمد اهالی محله در نظر گرفته شده است. این پله‌ها البته گهگاه خرابی‌هایی دارد که نیازمند رسیدگی بیشتر شهرداری است.
به‌عنوان یک شهروند مشارکت‌جو، برای محله و کوچه‌تان چه درخواستی دارید؟
درخت‌های کوچه آبیاری و رسیدگی بیشتری می‌خواهد. مردم از خانه‌هایشان شیلنگ می‌کشند و با آب شرب درخت‌ها را آبیاری می‌کنند. لازم است شهرداری با تانکر این درختان را آبیاری کند تا زحمات ما به اصطلاح به باد نرود.
چگونه در این‌گونه کارها با شهرداری هماهنگی می‌کنید؟
ما درخواست و کارمان را از طریق سرای محله پیگیری می‌کنیم. علاوه بر این سرای محله حتی برای مراسم مختلف و جشن‌ها و اعیاد میز و صندلی هم در اختیار ما قرار می‌دهد که باید از آنها تشکر کنم. تشکر دیگر من هم از مردمی است که در خیابان دردشت برای هر‌گونه اقدام مثمرثمر با من همکاری دارند. بدون همکاری شهرداری البته انجام کارها سخت است.
هزینه‌ها را چگونه تأمین می‌کنید؟
اهالی محل هرکسی به اندازه توان مالی خود در این‌گونه کارها مشارکت دارند.
کوچه صبوری چند پلاک دارد؟
43 پلاک دارد و بیشتر آپارتمان‌نشین هستند.
چه اقدام‌هایی باعث شده لقب «شهردار کوچه صبوری» به شما تعلق بگیرد؟
مردم این کوچه لطف دارند و گاهی شاید کارهای مرا می‌بینند و این لقب را به من می‌دهند. شاید به دلیل کارهای عام‌المنفعه‌ای است که انجام می‌دهم.
مهم‌ترین مشکل و درخواست
از شهرداری می‌خواهیم برخی وسایل را به شکل قرضی در اختیار ما بگذارند یا قبول کنند که پولش را بعداً از ما بگیرد. در ماه محرم و صفر امسال از شهرداری تقاضای پرچم کردیم. سراسر کوچه پایه پرچم دارد و پرچم می‌خورد. البته امسال مدیر سرای محله گفت از طرف ما پرچم‌های مورد نیازتان را بخرید و بعد هزینه‌اش را به ما اطلاع دهید. همچنین ما در خیابان دردشت سرویس بهداشتی عمومی نداریم. تقاضای مردم این است که در تقاطع خیابان گلبرگ جایی که محل تجمع کارگران فصلی است، یک چشمه سرویس بهداشتی ساخته شود.
دریچه
بازوی اجرایی سرای محله
سهیلا افشار|مدیر سرای محله دردشت
«مرتضی کریمی» یکی از قدیمی‌ترین اهالی محله و ساکن خیابان دردشت است. او در فعالیتهای فرهنگی و جذب مردم به‌ویژه جوانان در امور خیریه و فعالیتهایی از این دست، همیشه پا در رکاب است. تمام تلاشش این است که جوانان محله در محله فعالیت کنند و به سفره‌خانه‌ها و کافه‌ها روی نیاورند. شهرداری از پیش با آقای کریمی همکاری داشته و دارد. سرا و هیئت امنای محله دردشت در هر حیطه‌ای که دستمان بسته نباشد، می‌تواند برای فعالیتهای آقای کریمی مجوز بگیرد. گاهی با اداره فرهنگی و معاونت فرهنگی شهرداری منطقه مکاتباتی انجام می‌دهیم تا او به بهترین نحو فعالیتش را انجام دهد. افرادی مانند آقای کریمی بازوی اجرایی و عملیاتی سرای محله، هیئت امنا و شورایاران هستند. آنها همان ریش‌سفیدان محله هستند و ارتباط بیشتری با مردم دارند و حرفشان هم برش بیشتری دارد. به دلیل حرمتی که مردم برای آنها قائلند بسیاری از فعالیت‌ها را می‌توانند پشتیبانی کنند، راه بیندازند و به‌طور جدی پیگیرش باشند.
در همینه زمینه :
تجربه دریا
یادداشت
راهنما
راهنما