سینما بدون سکاندار

مسعود میر/روزنامه‌نگار

«طی زمان یک‌ماه و نیم اسامی و گزینه‌های متعددی از داخل صنف سینما و مدیران حوزه‌های فرهنگی مورد بررسی قرار گرفت. هم‌اکنون تمام سعی و امیدمان این است که حاصل این فعالیت‌ها تا ۲۶ آبان به ثمر بنشیند.» 26آبان هم گذشت و این وعده سیدعباس صالحی، وزیر ارشاد برای معرفی رئیس سازمان سینمایی به ثمر ننشست. آقای وزیر در سفر روسیه به سر می‌برد و خبرهایی هم به گوش می‌رسد مبنی بر اینکه مدیران بازنشسته ظاهرا 10، 15روز دیگر فرصت دارند تا دفترهای کارشان را ترک کنند.
وزیر که برای شرکت در همایش بین‌المللی فرهنگی سن‌پترزبورگ به پایتخت فرهنگی روسیه سفر کرده هنوز به محل کارش بازنگشته و جالب‌تر اینکه روز گذشته مدیر سازمان سینمایی هم براساس برنامه‌های از قبل تعیین شده با سفیر فنلاند در تهران دیدار کرده است. در این دیدار محمدمهدی حیدریان تولید مشترک و تعامل با کشورهایی باسابقه فرهنگی - تاریخی دیرین را مورد علاقه ایران دانسته و سفیر فنلاند هم با اشاره به جلسه‌ای که سال گذشته با مقامات سینمایی داشته است، گفته: آن جلسه منجر به تولید فیلم مشترکی بین ایران و فنلاند با عنوان «لایه‌های دروغ» شد که در مرحله تولید توسط تیمی ایرانی و فنلاندی قرار دارد.
اینها را گفتیم تا برسیم به این مهم که در این ثبات ظاهری، موج ویرانگری نهفته است که یک سوی آن لابی‌های مبسوط برای در اختیار گرفتن صندلی ریاست سازمان سینمایی کشور است و سوی دیگر آن تحولاتی که بیشترین تأثیرش را روی مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور یعنی جشنواره فیلم فجر خواهد گذاشت. از روزی که دوگانه حسین انتظامی و محمود اربابی به‌عنوان جدی‌ترین گزینه‌های تصدی پست ریاست سازمان سینمایی مطرح شد، نوعی جنگ قدرت هم آغاز شده‌است. گروهی چه درون سازمان سینمایی و چه در بیرون منتظرند تا با ورود انتظامی چرخه تحولات سازمان به سمت دیگری متمایل شود و گروهی دیگر هم در تلاش برای ریاست محمود اربابی معتقدند ادامه مسیر فعلی در حوزه‌های مختلف اعم از سیاستگذاری جشنواره و تولید فیلم به‌نفع‌ خودشان و دیگران خواهد بود. حالا بماند که تعلل شخص وزیر در معرفی گزینه نهایی هم به گسترش این اما و اگرها دامن زده‌است و حتی شنیده می‌شود دوباره نام‌های دیگری هم که در چند وقت اخیر برای نشستن بر صندلی ریاست سازمان سینمایی لااقل روی کاغذ خط خورده‌بودند به فهرست کاندیداها اضافه شده‌است.
سیاسی‌کاری تا مغز استخوان سینما هم نفوذ کرده و آنقدر اما و اگر و پیدا و پنهان به موضوعات ساده‌ای چون بازنشستگی یک مدیر و معرفی مدیری دیگر رسوخ پیدا کرده‌است که این بلاتکلیفی‌ها ظاهرا طبیعی جلوه می‌کند؛ حال اینکه اگر همه امور مدیریتی بدون درنظر گرفتن سلیقه و منفعت شخصی و طبق برنامه‌های دقیق تدوین شده به پیش رود این سناریوها اینقدر پر از تعلیق از آب درنمی‌آیند.