از صفر در 38سالگی

خط خوردن جلال حسینی از فهرست تیم ملی در جام‌جهانی روسیه، شوک بزرگی بود که شاید هیچ‌کس در ایران پیش‌بینی‌اش را نمی‌کرد. با وجود این، کاپیتان پرسپولیس تصمیم گرفت اعتراض علنی به این مسئله نشان ندهد و شاید بخت خودش را برای بازگشت به تیم ملی محک بزند. اگرچه کی‌روش دلیل اصلی حذف حسینی را اقدام برای جوانگرایی اعلام کرده بود و به این ترتیب واضح به‌نظر می‌رسید که جلال دیگر شانسی برای بازگشت ندارد اما آقای شماره 4 سعی کرد روی اعصابش مسلط باشد و با ارائه بازی‌های باکیفیت، از آخرین روزنه‌های امید برای دعوت دوباره به تیم ملی استفاده کند. در همین راستا او انصافا یکی از بهترین بازیکنان پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا بود و نقش زیادی در رسیدن این تیم به فینال ایفا کرد. همین مسئله هم باعث شد - مخصوصا در لیست تیم ملی برای اردوی آبان- امیدواری‌هایی مبنی بر بازگشت حسینی به‌وجود بیاید. به هر حال مصدومیت مدافعانی همچون پژمان منتظری، مرتضی پورعلی‌گنجی و محمد انصاری دست کی‌روش را بسته بود. با وجود این کارلوس حتی در این اردو هم به سیم خاردار سرخ‌ها اعتنا نکرد تا عملا و رسما دوران حضور جلال حسینی در تیم ملی به پایان برسد. به این ترتیب او هیچ شانسی برای حضور در جام ملت‌های آسیا نخواهد داشت و این یک چالش جدید برای شخص جلال و البته مجموعه پرسپولیس محسوب می‌شود.

شاید یکی از دلایلی که حسینی را بعد از خط خوردن از فهرست مسافران جام‌جهانی تا همین امروز در بهترین فرم ممکن نگه‌داشت، انگیزه او برای اثبات توانایی‌هایش به کی‌روش و شانس حضورش در جام ملت‌های آسیا بود؛ انگیزه‌ای که حالا دیگر از دست رفته و با این شرایط کار برای او سخت خواهد شد. پرسپولیس در آستانه کسب عنوان قهرمانی آسیا این افتخار را از دست داد و حالا دوباره باید ماجراجویی در این تورنمنت را از نقطه صفر آغاز کند. در شرایط عادی پرسپولیسی‌ها خوش‌بین هستند با توجه به تجارب موفق2سال گذشته، امسال هم پیشروی در لیگ قهرمانان را تا مراحل پایانی ادامه بدهند. با وجود این آنها در این مسیر نیاز ویژه به نقش‌آفرینی کاپیتان مقتدرشان دارند؛ بازیکنی که حالا 38ساله شده و بعد از قطع امید کامل از تیم ملی، کار سختی برای حفظ انگیزه‌های فردی‌اش دارد. آیا عصای دست برانکو در 2سال گذشته، همچنان می‌تواند نقش بی‌بدیلش در پرسپولیس را ایفا کند؟