مرتضی نصیری| طراح کمپین‌های ارتباطی
وقتی از کالا یا خدمتی حرف می‌زنیم، خروجی فعالیت‌های اقتصادی را توضیح می‌دهیم که یا تولید صنعتی است و یا تولیدات محدودی است که لوکس‌گرایی را پدید می‌آورد. اگر به دلایل یا علل پدیدآمدن این واژه‌ها توجه کنیم، به طبقات اجتماعی حاکم بر جوامع پیشین می‌رسیم که پاسخ به نیازهای آنها، راه را برای تولیدات صنعتی و صنعت لوکس‌سازی هموار کرد. تمایز برای ایجاد حس برتری، نخبگان و مبدعان جوامع و اعصار پیشین را در مسیر تولید ابزار و محصولاتی قرار داد که منجر به برتری‌جویی حاکمان و کاخ‌نشینان شد و این با خود ارزشی به همراه داشت که برای افراد هویت‌ساز بود.
با کاهش سطح طبقاتی جوامع، توزیع ثروت، جهانی‌شدن، پدیدآمدن ابزارهای ارتباطی و... کالاها و خدمات لوکس از انحصار تنها یک طبقه از افراد جامعه خارج شد و با توزیع ثروت میان مردم، لوکس‌گرایی عمر تازه‌ای را تجربه می‌کرد که در ابتدا نگران ادامه حیاتش بود اما ایجاد حس تمایز و البته نیازهای فطری انسان به جوامع طبقاتی، نه‌تنها لوکس‌گرایی را به دره مرگ نکشاند بلکه با خروج از دستان حاکمان و درباریان توانست قله‌های بیشتری را فتح و درآمد سرشاری را عاید صاحبان کالاها یا خدمات لوکس کند.
همیشه تاریخ، لوکس‌گرایی با هنر پیوندی ناگسستنی داشته و دارد؛ از نقاشی چهره درباریان گرفته تا تولید ماشین فِراری که هر دو کار دست و همگی تجلی هنر در تولید کالایی هستند که همراه خود روح و حس تولیدکننده را به خریدار انتقال می‌دهند.
لوکس‌گرایی به اندازه‌ای در تار و پود جوامع مختلف نقش بسته است که حتی تولید‌کننده‌ای که روزانه هزاران کالا از خروجی خط تولید کارخانه‌اش روانه بازار می‌شود، دوست دارد به هر نحو شده تولید خود را لوکس و متمایز نشان دهد! و برای این منظور در تبلیغات خود به جای پاسخ به نیازهای مصرف‌کننده، از سلبریتی‌ها و گروه‌های مرجع استفاده می‌کند. یا سطح دیگری از آن، تبلیغات را در محیطی کاملا متمایز و خاص روایت می‌کند که لوکس‌گرایی تداعی می‌شود، چرا؟! چون می‌خواهد این پیام را انتقال دهد که مصرف‌کننده محصولات ما به همین اندازه شیک و لوکس‌پسند است.
هنر و هنرمند همیشه در کانون توجهات عام و خاص قرار داشته و دارند، چرا که هنر روح حاکم بر تولیدات لوکس است و همیشه هویت خود را به مخاطب انتقال می‌دهد. اگر از این دریچه به دنیای لوکس‌ها نگاهی بیندازیم که لوکس‌گرایی ریشه در فرهنگ، هنر و تاریخ یک کشور دارد، می‌توان دریافت که چرا برندها تمایل به دیده‌شدن در کنار کارهای هنری دارند، به‌خصوص اگر آن فعالیت هنری، تولیدی متفاوت باشد و بالطبع مخاطبان خاصی را هدف قرار داده باشد. اینجاست که ضریب نفوذ و پیام‌رسانی آن هنر دوچندان می‌شود؛ چرا که آن اثر به‌عنوان یک هنر لوکس تلقی می‌شود و چون می‌دانیم هنر به‌خودی خود معرف یک فعالیت لوکس است، هنر لوکس را می‌توان لوکس‌لوکس تعبیر کرد. بنابراین کدام برند است که نخواهد خود را در کنار یک تولید لوکس لوکس نشان دهد؟
چرا برندها، هنرمندان و آثار هنری را برای تبلیغ انتخاب می‌کنند؟
سلفی‌گرفتن با لوکس‌ها
در همینه زمینه :
