• پنج شنبه 30 فروردین 1403
  • الْخَمِيس 9 شوال 1445
  • 2024 Apr 18
پنج شنبه 10 آبان 1397
کد مطلب : 36076
+
-

94 سال قبل

تولد مرتضی احمدی

تولد مرتضی احمدی

مگر می‌شود آن صدای خاطره‌انگیز را فراموش کرد؛ آن صدای جادویی که انگار یکدفعه ما را می‌برد به حال و هوای طهران قدیم؟ اصلا بیراه نیست اگر بگوییم او صدای طهران بود. مگر نه این است که هر شهر بزرگی، صدایی دارد که روح دور‌ه‌ مشخصی از زندگی و رفتار مردم آن شهر، در آن صدا تجلی می‌یابد؟ روح طهران قدیم هم در صدای احمدی برای ما تجلی می‌یافت؟ مرتضی احمدی حالا 4سالی می‌شود که از میان ما رفته، اما کافی است صدایش به گوش‌مان برسد تا همه نوستالژی‌هایی که با او داریم دوباره جان بگیرد. قطعا او یکی از پایه‌های عصر طلایی دوبله کشورمان بود ولی بی‌شک دوبله یک تکه از پازل هنری احمدی بود. او بیش از 70سال در رادیو، دوبلاژ، تئاتر، سینما، پیش پرده‎خوانی، تلویزیون، ادبیات و به‌طور کلی در عرصه‌ هنر ایران درخشید و یک ستاره شد. امروز روز تولد استاد است. او 94سال پیش در چنین روزی متولد شد؛ دقیق‌ترش می‌شود ۱۰ آبان‌ماه سال ۱۳۰۳. محل تولدش می‌شود جنوب تهران و در یک خانواده‌ با اصالت تفرشی.

نگاهی به کارنامه پر و پیمان استاد نشان می‌دهد که او در مجموع در ۴۴ فیلم سینمایی و ۴۱ مجموعه تلویزیونی حضور داشته که ازجمله خاطره‌سازترین آنها می‌توان به «بابا شمل»، «کلاه قرمزی و پسرخاله»، «سلطان صاحبقران» و «ناصرالدین‌شاه آکتور سینما»  اشاره کرد. این سال‌های آخر هم که با مجموعه «شکرستان» در یاد و خاطره نسل جدید ماندگار شد. صداپیشگی‌هایش هم به همین راحتی‌ها فراموش نمی‌شود. مگر می‌شود صدای روباه مکار کارتون «پینوکیو» را از یاد برد یا صدای بابا علاءالدین را  در کارتون «سندباد»؟صبح‌های جمعه بسیاری از ما تا همین یک دهه قبل با برنامه رادیویی «صبح جمعه با شما» رنگ می‌گرفت و بی‌شک یکی از صداهای جذاب و شنیدنی این برنامه، صدای مرتضی احمدی بود. استاد تمام هنرش را به‌کار گرفت تا فرهنگ طهران قدیم فراموش نشود. او حتی دست به نویسندگی هم زد تا حافظ این فرهنگ باشد و از او کتاب‌هایی مثل «من و زندگی»، «کهنه‌های همیشه نو» و «فرهنگ بر و بچه‌های تِرون»، به یادگار ماند. ضربی‌خوانی یکی از هنرهای مرتضی احمدی بود که خوشبختانه 107قطعه از این هنر او ضبط شده است. البته استاد در دوره حیاتش بیش از 400 ترانه ضربی و 150 ترانه فکاهی خواند. به هر حال مرتضی احمدی تمام عشق و هنرش را به پای طهران گذاشت. او همیشه می‌گفت: «بچه تهرونم و عاشق شهرم هستم. تهرون زندگی‌ام و زادگاهم است».

 

این خبر را به اشتراک بگذارید