گاری‌های پستی با اسب‌های تندرو

از زمانی که ایاب و ذهاب و حمل‌ونقل اشیا از چهارپایان به گاری و درشکه و کالسکه تبدیل شد تهرانی‌ها به آن رغبت نشان دادند. هرچند هنوز هم در اواخر دوران ناصری چهارپایان در رتبه اول به شمار می‌آمدند. گاری در قشون‌کشی‌های روس به تهران وارد شد و کالسکه خاص رجال و اعیان و اشراف بود. در همان روزگار گاری‌های کندرو بودند که 4اسب داشتند و همان 4اسب گاری را می‌کشیدند. کم‌کم گاری‌های تندرو به نام گاری‌های پستی شناخته شدند. این گاری‌ها اکثراً بارها و بسته‌های پستی را حمل می‌کردند و گاهی هم بار و مسافر متفرقه می‌گرفتند. 
مسافرانی که عجله داشتند یا بارهایی که باید سریع‌تر می‌رسید شامل کرایه 2برابری می‌شد. مال‌بندها در هر منزلگاه گاری‌های پستی مستقر بودند تا اسب‌های خسته را تیمار و با اسب‌های تازه نفس تعویض کنند. گاری‌های پستی را 2سورچی به نوبت هدایت می‌کردند. محل بارگیری و مسافرگیری گاری‌های پستی در کاروانسراهایی بود که قبل از آن چهارپا در اختیار مسافران می‌گذاشتند و به تدریج گاریخانه شده بودند. بعد از حدود 4دهه از ورود گاری به تهران، تهرانی‌ها توانستند گاری بسازند. با این حال هنوز گاری‌های قشون از روسیه خریداری می‌شد و حتی دست دومشان با همه فرسودگی باز هم بر گاری‌های ساخت تهران برتری داشت.