پاییز فصل «گردو رونی» در لواسان

هوای خوب و مناسب برای باغداری و کشاورزی موجب شده تا لواسان در شمال شهر تهران به یکی از مراکز تولید و پرورش محصولات باغی تبدیل شود. گردو بعد از گیلاس که رتبه اول در کشور و استان تهران را دارد دومین میوه باغداران لواسانی است. درخت تنومند گردو را در بسیاری از خانه‌های اهالی لواسان می‌توان پیدا کرد. یکی از کهنسال‌ترین درختان گردو در روستای «برگ جهان» لواسان کوچک است که عمرش به 250سال می‌رسد و سایه شاخه‌هایش محدوده‌ای بیش از هزار‌مترمربع را دربرمی‌گیرد.  فصل پاییز در این شهر خوش آب و هوا زمان چیدن گردو یا به اصطلاح لواسانی‌ها فصل «‌گردو رونی» است. «حسین فتاحی» از اهالی لواسان می‌گوید: «در این موقع از سال گردوزن‌ها با تبحری که در چیدن گردو دارند به کمک باغداران می‌آیند و با کمک یک چوب نازک و بلند سرشاخه‌های بلند را می‌تکانند. گردو رونی گاهی با خطراتی همراه می‌شود. گردو زن‌ها مجبورند از درختان بلند گردو بالا بروند و اگر درخت در سراشیبی قرار داشته باشد حوادث جانی به دنبال دارد. باغدارانی که وسعشان می‌رسد از دستگاه گردوزن استفاده می‌کنند اما هنوز هم چیدن گردو به روش سنتی در برخی باغ‌ها و بسیاری از خانه‌ها انجام می‌شود و هر سال در فصل گردو رونی، حوادث تلخی از افتادن و مجروح شدن یا حتی فوت گردوزن‌ها اتفاق می‌افتد.» باغداران لواسانی به شکرانه محصولات باغی، سایر اهالی را بی‌نصیب نمی‌گذارند. آنها هنوز هم به رسم نیاکان خود هوای همسایه‌ها را دارند و افرادی که از داشتن درخت گردو محرومند را به باغ خود مهمان می‌کنند. اصطلاح «ولوزونه‌» که در میان اهالی لواسان رواج دارد نشان از سخاوت باغداران این خطه دارد. فتاحی می‌گوید: «ولوزونه، به جمع‌آوری گردوهای باقیمانده روی زمین یا درخت پس از گردوتکانی گفته می‌شود. از گذشته این رسم در میان لواسانی‌ها رواج دارد که باغداران پس از پایان یافتن چیدن گردو اجازه می‌دادند کسانی که صاحب درخت گردو نیستند به باغ بیایند و بتوانند گردوهای باقیمانده را جمع کنند. این رسم هنوز هم میان باغداران مرسوم است.»