رونق زبان‌آموزی

محمدتقی حاجی موسی

اولین مواجهه ما دهه شصتــی‌هــا با زبـان‌هـای خارجی به دوره راهنمایی برمی‌گردد که کتاب‌های رنگ‌ورورفته انگلیسی و عربی را جلویمان می‌گذاشتیم و معلم‌ها تلاش می‌کردند با یاد دادن نام سیب و پرتقال به ما، یک زبان زنده دنیا را توی ذهن‌مان فرو کنند؛ هدفی که از همان اول معلوم بود به‌دست نخواهد آمد و هیچ‌گاه هیچ دانش‌آموزی در مدرسه نتوانست زبان خارجی یاد بگیرد. منتهی نیاز به دانستن زبانی غیر از فارسی باعث شد تا از همان موقع دانه‌دانه مؤسسات آموزش زبان‌های خارجی به‌خصوص انگلیسی شکل بگیرد و حالا در هر کوچه بن‌بستی هم یک مؤسسه وجود دارد که به شما تافل می‌دهد. حالا سؤال اینجاست آیا این عرضه و تقاضای تمام نشدنی نشان از ارتباط ما با اروپایی‌هاست یا ماجرا چیز دیگری است؟

کافی است همین الان به سایت چند مؤسسه معروف آموزش زبان خارجی سر بزنید تا ببینید ظرفیت‌ها تا چند ‌ماه بعد پر است و برای اینکه بتوانید با استفاده از مدرس «native» به راحتی آب‌خوردن به زبان‌های دیگر صحبت کنید باید توی صف بایستید و تازه بعد از چند ترم و پول خرج کردن صلاحیت حضور در آزمون تافل و آیلتس را پیدا کنید. غیراز مؤسسات، سفارتخانه‌های کشورهای مختلف هم هر کدام زبان خودشان را تدریس می‌کنند که ظرفیت‌هایشان به‌مراتب کمتر اما متقاضیانشان چندین برابر است و شهریه‌شان همه به یورو دریافت می‌شود؛  مسئله‌ای که ظاهرا نتوانسته برای مشتاقان یادگیری زبان‌های خارجی به‌ویژه اروپایی مانعی ایجاد کند و همه این کلاس‌ها با حداکثر ظرفیت در حال برگزاری هستند. منتهی یادگیری این زبان‌ها از انگلیسی و فرانسوی گرفته تا روسی و حتی ترکی استانبولی معمولا برای این نیست که متقاضی به کشورهای صاحب زبان سفر و آنجا زندگی کند. حالا بسیاری از شرکت‌ها و بنگاه‌ها دنبال کسانی هستند که به چندین زبان خارجی مسلط باشند تا بتوانند ارتباطاتشان را مدیریت کنند. علاوه بر این، دانشجویانی که می‌خواهند به کشورهای دیگر بروند و در دانشگاه‌های اروپایی تحصیل کنند بخش زیادی از این جمعیت را شکل می‌دهند.  در میان دانشجویان اما تعداد قابل‌توجهی هم هستند که کاری به اروپا ندارند و انگلیسی را برای رفتن به آمریکا و کانادا و استرالیا یاد می‌گیرند. جمعیت کم سن و سال‌تر اما حالا اهداف دیگری دارند. تماشای سریال و فیلم‌های خارجی به زبان اصلی یکی از مواردی است که باعث شده خیلی از نوجوانان و جوانان به سمت یادگیری زبان‌های خارجی به‌ویژه ترکی استانبولی بروند؛ اتفاقی که می‌تواند در بلندمدت به آنها کمک کند و سرگرمی بهانه‌ای بوده برای یادگیری یک یا چند زبان دیگر.

زبان، چند؟

آموزشگاه‌هایی که نامی برای خود دست و پا کرده‌اند و شناخته شده به‌حساب می‌آیند معمولا برای هر ترم چیزی حدود 200هزار تومان دریافت می‌کنند.  این ترم‌ها معمولا 6هفته‌ای هستند و در هر هفته  3 جلسه 3ساعته برگزار می‌شود. این عدد بسته به ساعت و تعداد جلسات و فشردگی آنها می‌تواند تا دو برابر هم بالا برود. البته غیراز ترم‌های عادی، ترم‌های بحث آزاد هم معمولا وجود دارند که به‌صورت 4هفته‌ای برگزار می‌شوند و همان 200هزار تومان قیمت دارند.  در مجموع به‌نظر می‌رسد اگر کسی بخواهد از سطح مبتدی به پیشرفته برسد باید چیزی حدود 10ترم یعنی 60هفته را پشت سر بگذارد و تقریبا 2میلیون تومان هزینه کند؛ پولی که برای یادگیری یک زبان دیگر (انگلیسی) چندان زیاد به‌نظر نمی‌رسد. زبان‌هایی غیراز انگلیسی اما قیمت‌های دیگری دارند و هر کدام بسته به خاص‌بودنشان قیمت بالاتری دارند. مثلا یک دوره روسی فشرده که 2‌ماه و نیم طول می‌کشد یک‌میلیون و 200هزار تومان قیمت دارد. این وسط سفارتخانه کشورهای خارجی اعداد بالاتری را دریافت می‌کنند که چون معادل ریالی یوروست، در ماه‌های اخیر رشد زیادی داشته و مثلا در سفارت اتریش برای یادگیری زبان آلمانی باید حدود 350یورو بپردازید؛ عددی که حالا تقریبا برابر با 7میلیون تومان است.