این عصا معجزه می‌کند؟
مصدومیت مرتضی پورعلی‌گنجی در اردوی تیم ملی هم برای باشگاه بلژیکی این بازیکن و هم برای هواداران فوتبال در ایران نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد. او با اختلاف، «انتخاب اول» در مرکز خط دفاعی تیم ملی به شمار می‌رود و به استانداردهای یک مدافع کاملا مطمئن رسیده است. او تا قبل از جام‌ملت‌های 2015، برای تیم ملی بازی نکرده بود اما ناگهان به مهره ثابت تیم کی‌روش تبدیل شد.
قبل از تمرین کردن زیرنظر سرمربی پرتغالی، مرتضی هافبک میانی نفت تهران بود اما تغییر پست، فوتبال او را متحول کرد و این بازیکن نیز به بهترین شکل، به این تغییر واکنش نشان داد. «پدیده» ایران در استرالیا، در پایان رقابت‌ها در تیم منتخب جام‌ملت‌ها قرار گرفت و آنقدر خوش درخشید که دیگر در لیگ برتر به میدان نرفت و مستقیما لژیونر شد.
بعد از سپری کردن دوران کوتاهی در لیگ چین، پورعلی‌گنجی راهی قطر شد و توانست جای ثابت در بین همبازی‌های ژاوی هرناندز پیدا کند. انتقال به یوپن بلژیک، شاید چندان میخکوب‌کننده نبود اما به هر حال این بازیکن را به آرزوی بازی در اروپا رساند و او را یک قدم، به حضور در یک باشگاه شناخته‌شده اروپایی نزدیک‌تر کرد. مسیر پیشرفت مرتضی پورعلی‌گنجی در سال‌های گذشته، همواره صعودی بوده و بعید به‌نظر می‌رسد این مصدومیت بدموقع نیز، تأثیری روی این روند فوق‌العاده داشته باشد.
از جام‌ملت‌ها تا جام ملت‌ها، مرتضی پورعلی‌گنجی خیال کارلوس کی‌روش را کاملا راحت کرد. کم‌تجربگی او در استرالیا، ابدا دردسرساز نشد و انگیزه و انرژی او، کمک بزرگی برای ایران بود. او سه سال زمان نیاز داشت تا برای نخستین جام جهانی دوران فوتبال‌اش آماده شود و قبل از سفر به روسیه، به نقطه اوج برسد. مرتضی قدم‌های تدریجی را برای برطرف کردن ضعف‌های نه چندان جدی‌اش در خط دفاعی برداشت و در آستانه جام‌جهانی، به بازیکن کامل‌تری تبدیل شد. پس از خط خوردن سیدجلال حسینی، خیلی‌ها نگران مرکز دفاع تیم ملی بودند اما این نگرانی تنها به «زوج» پورعلی‌گنجی مربوط می‌شد و هیچ‌کس در مورد خود او، تردید نداشت.
در این چهار سال، مدافع شمالی همواره مطمئن و بینقص ظاهر شده است. او اعتماد به نفس ویژه‌ای به‌دست آورده و به ندرت توپ را به بازیکنان حریف لو می‌دهد. بزرگ‌ترین اشتباه او در این چند سال، در لباس السد روبه‌روی پرسپولیس اتفاق افتاده و در تیم ملی، این بازیکن هم روی زمین به کمک تیم آمده و هم روی هوا، مهاجمان تیم‌های حریف را ناکام گذاشته است. ثبات پورعلی‌گنجی، انتخاب جانشین برای او را دشوار می‌کند اما نباید فراموش کرد که قرار دادن مدافعان در ایده‌آل‌ترین وضعیت ممکن، هنر همیشگی کارلوس کی‌روش بوده است.
اگر مرتضی به‌دلیل مصدومیت، جام ملت‌های آسیا را از دست بدهد، ترکیب قلب دفاع تیم ملی در این تورنمنت با کدام دو بازیکن چیده خواهد شد؟ به‌نظر می‌رسد مجید حسینی از بیشترین شانس برای فیکس شدن در تیم کی‌روش برخوردار باشد. مجید در جام جهانی فراتر از حد انتظار ظاهر شد و در ترابزون‌اسپور نیز، ثابت کرد که استعداد تبدیل شدن به یکی از بزرگ‌ترین مدافعان میانی آسیا را در ساق‌هایش دارد. به‌احتمال زیاد از بین روزبه چشمی و پژمان منتظری نیز، یک نفر در کنار مجید قرار خواهد گرفت.
کی‌روش علاقه بسیار زیادی به بازی روزبه دارد اما شاید زوج چشمی و حسینی، از تجربه کافی برای جام ملت‌ها برخوردار نباشند و شانس فیکس‌شدن، به منتظری برسد. اگر پورعلی‌گنجی اردوهای بعدی را از دست بدهد، شاید کی‌روش به سراغ انتخاب یک مدافع میانی از لیگ نیز برود و بالاخره به شجاع خلیل‌زاده اعتماد کند. این مربی هیچ‌وقت به شجاع اعتقاد زیادی نداشته اما مدافع میانی پرسپولیس، این اواخر حرکات اضافه‌اش در زمین را به حداقل رسانده و با انضباط بیشتر، مدافع به‌مراتب بهتری شده است. مدافعی که حالا شاید در شرایطی غیرمنتظره، پیراهن تیم ملی را بر تن کند.
چهار سال قبل، مصدومیت ناگهانی پژمان منتظری، موجب کشفِ مرتضی پورعلی‌گنجی در تیم ملی شد. اگر پژمان در قطر آسیب نمی‌دید، احتمالا او و سیدجلال حسینی زوج اصلی مرکز دفاع تیم را می‌ساختند و پورعلی‌گنجی، نه تغییر پست می‌داد و نه از نفت تهران، به سوپرلیگ چین منتقل می‌شد. شاید حالا همین سناریو، این بار به شکل دیگری برای این مدافع رخ بدهد. ممکن است این بار آسیب‌دیدگی او، یک پدیده تازه را به تیم ملی معرفی کند. پدیده‌ای که شاید دوباره از یک پست غیرتخصصی از راه برسد و به یک بازیکن تغییرناپذیر تبدیل شود. عصای دست کی‌روش، حالا دست به عصا در تمرین حاضر است اما پاهای شاداب دیگری، برای معجزه‌کردن در این تیم وجود دارند.
