محب اهری
او مشتری پروپا قرص وسایل حمل‌ونقل عمومی است
هم‌صحبتی با مردم در اتوبوس و مترو
محب اهری از آن دسته از شهروندانی است که معمولا با وسایل حمل‌ونقل عمومی در خیابان‌های تهران رفت‌وآمد می‌کند و خیلی وقت‌ها در اتوبوس و مترو با مردم هم‌صحبت می‌شود. این بازیگر می‌گوید: همه ما به جای غرولند و شکایت‌های مکرر از آلودگی هوا باید از خودمان شروع کنیم و به جای خودروی شخصی به وسایل حمل‌ونقل عمومی پناه ببریم تا شهر بانشاط‌تری داشته باشیم.
شما از هنرمندانی هستید که برای عبور و مرور در شهر از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کنید. با این کار به محیط‌زیست احترام می‌گذارید یا برای فرار از ترافیک به مترو و بی‌آرتی متوسل می‌شوید؟
از سال 74 ماشین ندارم و 23سال است که برای رفت‌وآمد در شهر معمولا از تاکسی، اتوبوس و مترو و گاهی اوقات از تاکسی‌های اینترنتی استفاده می‌کنم. اولا توان نشستن پشت فرمان اتومبیل را ندارم و از طرف دیگر معتقدم که دلیلی ندارد هر کسی برای عبور و مرور در شهر یک ماشین شخصی داشته باشد و زندگی کسانی که با وسیله شخصی امرار معاش می‌کنند را مختل کند.
البته عبور و مرور افراد مشهور با وسایل حمل‌ونقل عمومی مشکلات خاص خودش را دارد.
من در محله یوسف‌آباد تهران زندگی می‌کنم و خیلی روزها مسیر خانه تا تئاتر‌شهر را با مترو طی می‌کنم. روزهایی که در تلویزیون کار می‌کنم هم با بی‌آرتی‌های خیابان ولی‌عصر(عج) خودم را به خیابان جام‌جم می‌رسانم و در هر دو مسیر حسابی با مردم گپ می‌زنم. برایم لذتبخش است در طول مسیر با مردم هم‌کلام می‌شوم و در بطن جامعه حضور دارم و مشکلی از این بابت ندارم.
در مورد چه مسائلی با مردم صحبت می‌کنید؟
مردم بیشتر در مورد کارهایم صحبت می‌کنند. مثلا یک‌بار در اتوبوس بی‌آرتی نشسته بودم که آقایی گفت: از وقتی سریال دردسرهای عظیم را بازی کردی همسرم مدام می‌گوید از محب‌اهری یاد بگیر که چقدر به خانواده‌اش محبت می‌کند. بعد هم کلی با هم خندیدیم و در مورد مسائل خانوادگی صحبت کردیم.
مردم درباره مشکلات‌شان هم با شما صحبت می‌کنند؟
سال‌هاست از ماشین گروه فیلمبرداری استفاده نمی‌کنم و ساعت 5صبح با وسایل حمل‌ونقل عمومی خودم را سر صحنه می‌رسانم. صبح زود معمولا با شهروندانی برخورد می‌کنم که سنگینی کار شب قبل را به دوش می‌کشند یا مجبورند صبح زود سر کار بروند تا امرار معاش کنند. در چنین روزهایی متوجه می‌شوم مردم با مشکلات اقتصادی‌ای که منشأ مشکلات فرهنگی است دست و پنجه نرم می‌کنند. وقتی با مردم حشر و نشر می‌کنم متوجه می‌شوم که خیلی‌ها دچار روزمرگی شده‌اند و کمتر کسی پیدا می‌شود که در این اوضاع و احوال، کتاب بخواند یا به تماشای تئاتر برود. هر روز با شهروندانی مواجه می‌شوم که کار می‌کنند تا زنده بمانند نه اینکه زندگی کنند و این اتفاق مرا غمگین می‌کند.
پیش آمده که در هم‌صحبتی با مردم شخصیتی را خلق کنید یا در نوشتن نمایشنامه از آنها الهام بگیرید؟
به‌عنوان بازیگر از فرصت مواجهه با مردم برای درک بهتر نقش‌ها و گاهی برای نوشتن نمایشنامه، نهایت استفاده را می‌کنم. آشنایی با مردم باعث می‌شود که خیلی زود شخصیت‌ها را بشناسم و در نتیجه نقش‌هایی که بازی می‌کنم باورپذیرتر می‌شود.
