الهه کولایی| استاد دانشگاه:
به‌طور طبیعی برای نسل جوان در هر کشوری تأمین نیازی‌های مادی و معنوی به‌عنوان اولویت‌های نخست مورد توجه قرار می‌گیرد. شرایط جهانی شدن و کمرنگ شدن مرزها، تحولات اساسی در نگرش‌ها، شیوه زندگی و مطلوبیت‌های همه جوانان را در سراسر جهان به همراه داشته است و این واقعیتی است که نمی‌توان در سیاستگذاری و برنامه‌ریزی‌ها از آن غفلت کرد.
جوانان ایرانی مانند همه جوانان در سراسر جهان نیازمند شرایطی هستند تا بتوانند آنگونه که تمایل دارند و آنگونه که احساس رضایت می‌کنند، مسیر و شیوه زندگی خود را تعیین کنند. البته در این میان، تأمین نیازهای اولیه آنها که شامل اشتغال و ایجاد شرایط مناسب برای رضایت آنها از شیوه زندگی‌شان و دسترسی به آزادی‌های گوناگون فردی و جمعی، که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آن‌را حمایت و تضمین کرده، باید به‌طور جدی مورد توجه قرار گیرد. همه بخوبی می‌دانند که ما کشوری در حال توسعه هستیم و تأمین این خواسته‌ها و مطالبات به سرعت میسر نیست.
اما مسئله مهم و اساسی حرکت به سویی است که چشم‌انداز تأمین مطالبات را روشن و امید به آینده را در دل جوانان پرفروغ سازد. ما امروز به‌شدت نیازمند ارائه پاسخ‌هایی به نسل جوان، به‌عنوان سرمایه‌های واقعی توسعه در کشور هستیم تا آنها احساس تعلق، دیده شدن و برآورده شدن انتظارات خود را با قوت لمس کنند و با امید بتوانند در چارچوب اهداف کشور نقش خود را ایفا کنند.
در جهان کنونی همه کشورها و همه حکومت‌ها تلاش می‌کنند در مسیر بهبود همه‌جانبه، منابع و امکانات خود را به‌کار گیرند تا مردم بتوانند در شرایط مناسب و قابل‌قبول‌تری زندگی کنند. در واقع آنچه توسعه خوانده می‌شود، یک پایه اصلی خود را بر مقوله نیروی انسانی و سرمایه انسانی استوار کرده است. در کشوری مانند ایران نیروی انسانی که خیل عظیم جوانان را شامل می‌شود، بزرگ‌ترین منابع توسعه به شمار می‌آید. این نیروی عظیم، با توجه به رشد سریع جمعیت در دهه‌های گذشته، فی‌نفسه می‌تواند فرصتی برای استفاده و بهره‌گیری از ظرفیت بزرگ نیروی انسانی در جهت پیشرفت همه جانبه کشور باشد.
این مسئله با توجه به جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، مبتنی است بر ارتباط همه‌جانبه و گسترده با جامعه جهانی. به‌گونه‌ای که امکان مبادلات همه جانبه را به‌ویژه در زمینه سرمایه‌گذاری و انتقال تکنولوژی در جهت رفع نیازهای داخلی فراهم آورد. فضایی که پس از برجام در کشور ما ایجاد شد، این انتظار و این امید را در جوانان افزایش داد که منابع عظیم توسعه- نیروی انسانی- در کشور در تعامل سازنده با جهان بتواند اهداف بلند توسعه و بهبود زندگی مردم را تحقق بخشد. شرایط پسابرجام، نسل جوان و نیروی کار ارزشمند و پرتوان جوان کشور، که خیل عظیم دانش‌آموختگان را نیز شامل می‌شود، به ایجاد شرایطی که بتوانند از مهارت‌های علمی و عملی خود بهره گیرند، امیدوار ساخت. اکنون تحقق این انتظار و پاسخ به این امید باید با گام‌های عملی، نتایج ملموس و قابل‌قبول همراه شود.
حضور مردم در عرصه‌های انتخابات، امکان بیان مطالبات و خواسته‌های قانونی آنها را به نمایش می‌گذارد. در اینجا وظیفه اساسی و مهم همه کسانی که مورد اعتماد مردم قرار می‌گیرند، برداشتن گام‌هایی است که به این انتظارهای برحق و قانونی پاسخ دهند. برگزیدگان مردم در همه سطوح و مراتب، از فرصت ایجادشده به درستی بهره گیرند و به سرعت از تبدیل فرصت‌های بزرگ به تهدیدهای جدی جلوگیری کنند. جوانان سرمایه‌های اصلی توسعه و پیشرفت کشور هستند، باید آنها را دید و سخن‌شان را شنید تا در شرایطی حساس در منطقه‌ای پرآشوب، گام‌های استوار برای توسعه همه‌جانبه و تأمین خواسته‌های آنان به‌صورت عملی برداشته شود و امید آنان در این مسیر شکوفا و بارور شود.
