همشهری محله از یک مرکز آموزشی همیشه زیبا و سرسبزگزارش می‌دهد
مامان گلی مدرسه
سحر جعفریان| خبرنگار:
منطقه10
یک مدرسه تازه تأسیس در محله قدمت‌دار و پرتراکم هاشمی با تن‌پوشی از انواع گیاهان. این همان سوژه‌ای است که ما را کشاند به معروف‌ترین کوچه محله هاشمی یعنی کوچه مدرسه. ترافیک صبحگاهی را پشت سر گذاشتیم و خودمان را رساندیم به کوچه عزآبادی. وارد مدرسه می‌شویم. با اینکه پاییز هزار رنگ از راه رسیده است، اما هنوز شاخه‌های پر برگ درختان و گلدان‌های جورواجور اطراف حیاط سرسبزی خود را حفظ کرده‌اند. حاشیه حیاط مدرسه را درختان بلند قامت به زیبایی تزیین کرده‌اند. زیر هر درخت نیمکتی فلزی قرار دارد تا دانش‌آموزان زمان فراغت از درس و کلاس از آن استفاده کنند. هر طرف سر می‌چرخانیم گلدان است و گل. چینش گلدان‌ها نشان از ذوق و سلیقه فردی دارد که دغدغه‌اش محیط‌زیست و پرورش گیاهان است. سال‌ها گیاه‌دوستی «زهرا جمالی» بهانه‌ای شد تا به دیدارش برویم و ساعتی را پای حرف‌هایش بنشینیم که عطر و بوی گل و گیاه داشت.
چین و شکن پیشانی‌اش خبر از سال‌ها سرد و گرم چشیدن روزگار می‌دهد. با این حال خندان است و گشاده‌رو، شاید چون همنشین گل‌هاست. 51 بهار دیده و اصالتش به دیار همیشه خرم گرگان بازمی‌گردد. از این 51 سال، 25 سالش را دوش به دوش همسرش «زین‌العابدین جمالی» در مدارس مختلف منطقه کار کرده است. دانش‌آموزان او را به سبب صفا و صمیمیتی که دارد، «مامان مدرسه» صدا می‌زنند. می‌گوید: «از کودکی به گل و گیاه علاقه داشتم. آن قدر که روی گل‌های حیاط خانه پدری‌ام اسم می‌گذاشتم. آن زمان باغبانی باغچه کوچک خانه‌مان را به عهده داشتم. پدرم عادت داشت هر روز عصر که خانه می‌آمد، از من بپرسد زهرا جان امروز حال گل‌هایت چطور است. جذابیت آن گل‌ها برای من بیشتر از عروسک و اسباب‌بازی بود. جذابیتی که اطرافیان را به این گمان می‌انداخت که روزی باغبان خواهم شد. تا اینکه ازدواج کردم و با آقا زین‌العابدین راهی تهران شدیم. مدتی گذشت تا او توانست بابای مدرسه شود. من هم داوطلبانه در کنارش مشغول انجام امور خدماتی شدم. برای معلم‌ها صبحانه درست می‌کردم و قل قل سماورم همیشه به راه بود.» او ادامه می‌دهد: «چند وقتی به همین منوال گذشت. با خودم فکر کردم با گل‌ها و گیاهان دوستداشتنی، هم رنگ و لعابی به مدرسه و کلاس‌ها بدهم و هم با راه‌اندازی کسب و‌کاری جدید کمک خرج خانواده‌ام شوم که دیگر چهار نفره شده بود. با سرمایه 50 هزار تومانی شروع کردم. گلدان‌های کوچک با کاکتوس‌های توپی خریدم. گلدان‌ها را رنگ کردم و در هر کلاس یکی گذاشتم. تعدادی از آنها را هم به والدین دانش‌آموزان فروختم. سود حاصل از آن را بذر خریدم و این بار خودم گل‌ها و کاکتوس‌های پرطرفدار را پرورش دادم.»
شکرانه یک مهربانی
جمالی در حالی که به گلدان‌های آویزان از سقف گلخانه‌اش اشاره می‌کند، می‌گوید: «در هر مدرسه‌ای که طی این 25 سال کار کردیم اتاقکی هم برای زندگی داشتیم. اینجا که جایمان بزرگ‌تر است تصمیم گرفتم با اجازه مدیر مدرسه بخشی از آن را به گلخانه تبدیل کنم. این گلدان‌ها سفارش مشتری است. مشتری‌ها اغلب والدین دانش‌آموزان، همسایه‌های مدرسه و کسانی هستند که به من معرفی شده‌اند. قیمت پایین گلدان‌هایم باعث شد تا تعداد مشتری‌ها افزایش پیدا کند. به شکرانه سود کارم و حمایت‌های مدیر مدرسه، با هزینه شخصی به گل و گیاه مدرسه رسیدگی کردم. بعد از تکثیر گیاهان در گلدان‌ها، مسئولیت آبیاری و رسیدگی‌اش را به یک دانش‌آموز می‌سپارم. آنها هم با علاقه از عهده آن برمی‌آیند. خیلی‌هایشان هم پای پرورش گل و گیاه را به خانه‌هایشان باز کرده‌اند. این علاقه و پیگیری دانش‌آموزان مرا هم به وجد می‌آورد.» این بانوی خلّاق از چمن‌های باغچه به‌عنوان کود استفاده می‌کند و با توجه به بحران آب برای آبیاری درختان توت، انجیر، پرتقال، خرمالو، سیب و انگورهای سیاه و سفید مدرسه از سیستم آبیاری قطره‌ای که ایجاد کرده استفاده می‌کند. می‌گوید: «اگر خیّران و آموزش و پرورش از طرح‌های اینچنینی که به محیط‌زیست و رفع بحران کم‌آبی کمک می‌کند پشتیبانی کنند، می‌توان فضای مدارس را همیشه شاداب نگه داشت. گاهی من برای حفظ این شادابی به دنبال ایده می‌گردم. مثلاً تایرهای رها شده در خیابان را می‌آورم مدرسه. رنگ می‌زنم و بعد درون‌شان سبزی می‌کارم. سبزی‌هایی که در بوفه مدرسه رایگان بین دانش‌آموزان توزیع می‌کنم.»
باغبانی، علاقه دانش‌آموزان مدرسه
«ذوق و علاقه جمالی باعث ایجاد نشاط در ما می‌شود. اگر داخل کلاس‌های مدرسه گلدان‌های گل وجود داشته باشد روحیه دود گرفته‌مان تغییر می‌کند.» اینها را «طاهره عبادی» مدیر مدرسه دوره دوم متوسطه حضرت معصومه(س) می‌گوید. مدرسه‌ای با 5 هزار و 100 مترمربع بنا و در 4 طبقه که نخستین مسجد ـ مدرسه منطقه نیز به شمار می‌آید. عبادی می‌گوید: «اینکه هر فردی با ورود به مدرسه ما ذوق‌زده می‌شود و در نهایت با جملاتی نظیر چقدر مدرسه‌تان زیباست و چه باغچه‌های سر سبزی دارید، لطفی است که به سبب حضور خانم جمالی نصیب‌مان شده است. ما هم برای قدردانی از این فعالیت‌های طبیعت‌دوستانه، دست او را در این زمینه باز گذاشته‌ایم. دانش‌آموزان این مدرسه به نام خودشان گل و گلدان دارند و خیلی‌ها هم واحد کارآفرینی خود را با موضوع باغبانی و گیاه‌شناسی با کمک خانم جمالی پیش می‌برند.» عبادی می‌گوید: «معضلی به نام زباله در این مدرسه وجود ندارد. یعنی کسی زباله روی زمین نمی‌ریزد و همه زباله‌ها به‌صورت تفکیک شده به نیروهای شهرداری تحویل داده می‌شود.»
