درسی به نام افزایش قیمت‌ها

آیین جهانداد| ساری-خبرنگار :


«بوی ماه مهر؛ ماه مدرسه» و پس از آن آهنگ پرشوری که برای همه‌ دانش‌آموزان دهه‌ شصتی یادآور روزهای خوش و بی‌دغدغه‌ رفتن به مدرسه و گشتن میان خانه‌ کوکب خانم تا دیدار با خانواده‌ آقای هاشمی بود. دهه‌ شصتی‌هایی که اگر خودشان دغدغه‌ خرید دفتر مشق و کتاب مدرسه و مدادهای رنگی را نداشتند، امروز باید نگران گرانی نوشت‌افزار برای فرزندان‌شان باشند. روزهای پایانی شهریور است، گرچه فروشگاه‌های نوشت‌افزار از حضور دانش‌آموزان و چشم‌های نگران پدر و مادرها خالی نیست، اما بازار به گفته‌ فروشندگان راکد است و کاهش توان مالی مردم در کنار افزایش قیمت کالاها فرصت خرید را از آنها گرفته است. فرقی هم ندارد به کدام فروشگاه مراجعه کنی. 

از نوشت‌افزارهای چندین طبقه‌ رنگارنگ تا مغازه‌های کوچک و قدیمی یک درد دارند: «افزایش قیمت‌ها و کمبود کالا در بازار.» داستان پدر و مادرها اما داستان دیگری است، از یک سو با مشکل درآمد مواجهند و از سوی دیگر با دانش‌آموزانی که چشمانشان به دست آنهاست.

 «م.جعفریان» مرغدار است و می‌گوید: پسرم مدرسه‌ نمونه دولتی می‌رود و دخترم مهدکودک؛ هزینه‌ شهریه و نوشت‌افزار آنها نزدیک به 5 میلیون تومان برای یک ترم می‌شود. خداراشکر می‌توانیم بخریم، اما گرانی، مشکلی رو به‌ رشد در همه‌ حوزه‌هاست. بچه‌هایم با بچه‌های دیگران فرقی ندارند و نگران آنها نیز هستم. بخشی از هزینه خرید کفش و نوشت‌افزار فرزندانم را به خیریه دادم. چون حال همه‌ پدرها برایم قابل درک است. امسال هزینه‌ها تقریبا 3 برابر بیشتر بود. سال قبل با 500 تا 600 هزار تومان کیف و لوازم و لباس مدرسه‌ پسرم تهیه شد، اما امسال قیمت‌ها سربه‌فلک کشیده و تقریبا با 2 برابر آن باید بچه‌ها را برای مدرسه آماده کنیم.

«معصومه.ک» مادری که همراه دختر 16ساله و پسر 11ساله‌اش برای خرید به یکی از فروشگاه‌ها آمده، بیان می‌کند: خودکاری که سال قبل هزار تومان می‌خریدیم امسال بیشتر از 3 هزار تومان است. نمی‌توان چند بسته خرید و در خانه نگه داشت. به بقیه خانواده‎ها هم باید فکر کرد. کیف با کیفیت خوب که بتواند برای دو سال بماند بیش از 100 هزار تومان قیمت دارد. دو دانش‌آموز فقط پول کیف‌شان بیشتر از 200 هزار تومان می‌شود. در طول سال هم هزینه سرویس مدرسه و خوراک و هزار چیز دیگر هست. برای طبقه‌ متوسط شرایط می‌گذرد، اما فکر شرمندگی پدر و مادرهایی هستم که نمی‌توانند مانند سال قبل خرید کنند. در کنار آن به دانش‌آموزانی فکر می‌کنم که ممکن است از تحصیل محروم شوند. 

«مریم خانم» 3 پسر دانش‌آموز و دانشجو دارد. همسرش سرایدار و اوضاع برای‌شان نابسامان است. می‌گوید: فرزندم مدرسه می‌رود و کنار دانش‌آموزی می‌نشیند که نوشت‌افزار و وسایل لازم را خریده، چطور باید جلوی حس سرخوردگی او را بگیرم؟ پسرم دانشجوی دانشگاه آزاد است، جدا از شهریه، هزینه‌های دیگری دارد که با کار دانشجویی تامین می‌کند، اما امسال کار پاره‌وقت و کم، جوابگوی نیازهای تحصیل او نیست. سال قبل با 150 هزارتومان توانستیم برای پسر دانش‌آموزم خرید کنیم، امسال فقط 2 دفتر و 3 مداد خریدیم و هنوز توانایی خرید کتاب‌های مدرسه را نداریم.

سایه‌ سیاه قیمت‌های بازار نوشت‌افزار گویا مژده‌ای برای خانواده‌ها ندارد. شرایط سال نو تحصیلی برای بسیاری از خانواده‌ها با از دست دادن امکان تحصیل و برای بسیاری دیگر با آهسته شدن سیر پیشرفت فرزندان‌شان از خرید نوشت‌افزار و پوشاک گرفته تا شرکت در کلاس‌های خصوصی و امکان یادیگری بیشتر همراه است. پذیرفتن شرایط کنونی و همراهی با اقشار گوناگون جامعه ممکن است بتواند درد مشترک را کمی آرام کند، اما این‌که این پذیرش در آینده‌ نزدیک به فرصت یا تهدید برای از دست دادن باقی امکانات تبدیل شود نگران‌کننده و مبهم است.