عشق ورزی مرز نمی‌شناسد

فهیمه فیض‌آبادی/ خبرنگار
 بسیاری ازمردم مایلند عشق خود را نثار کسانی کنند که آنها را سزاوار می‌دانند، درصورتی که همه افراد این شایستگی را دارند. مهاتما گاندی می‌گوید: «ازگناه بیزارباش، اما گناهکاررا دوست داشته باش.» تا زمانی که عشق و محبت ما سراسر جهان را دربرنگیرد، تضاد و دوگانگی ادامه خواهد داشت؛ تو در مقابل من، ما در مقابل آنها و سفید در مقابل سیاه و معلول در مقابل سالم و همه اینها به‌دلیل تعارض ما با نوع‌دوستی، یگانگی و مشارکت است. باید باور کنیم که همه یکی هستیم و رنج بشریت رنج خود ماست. البته وظیفه سیستم آموزشی است که این طرز فکر را در اذهان مردم جامعه پرورش دهد که انسان‌ها یکی هستند و آنچه باید هرانسانی به انسان دیگر ارزانی بدارد عشق است و دیگر هیچ! چون عشق ورزی مرز نمی‌شناسد.

 امیرالمومنین علیه‌السلام می‌فرماید: ‌ای مالک! بدان اگر مهربان باشی تورا به داشتن انگیزه‌های پنهان متهم می‌کنند، ولی مهربان باش. اگرشریف و درستکار باشی فریبت می‌دهند، ولی شریف و درست کارباش. نیکی‌های امروزت را فراموش می‌کنند، ولی نیکوکار باش. بهترین‌های خودت را به دیگران ببخش، حتی اگر اندک باشد. درانتها خواهی دید آنچه می‌ماند میان تو و خدای توست، نه میان تو و مردم.

 اغلب ما فرصت‌های بی‌نظیری برای زندگی‌کردن، لذت‌بردن و عشق ورزیدن داریم. عظمت دنیای درون ما مثل عظمت و پهناوری جهان بیرون ماست. حس نهفته‌ای درون‌مان وجود دارد که به ما کمک می‌کند تا دست در دست هم بگذاریم و به بهترشدن دنیای یکدیگرکمک کنیم. اگر به عظمت «عشق» دست یابیم و سپس تجربه آموخته‌های خود را در زندگی یکدیگر به کارببندیم، می‌توانیم با عشق‌ورزی بسیاری ازسختی‌ها را برخود و دیگران آسان کنیم.