عملگرایی و آرامش جامعه

دکتر حسین باهر/ جامعه شناس
در مواقعی که نیاز به دقت و مراقبت بیشتر در رفتارهای اجتماعی احساس می‌شود، همه ما با هر جایگاه و پست و سمتی مسئولیت خاص خودمان را داریم. درست است که در مقابله با هر مشکل یا بحرانی، دولت مسئولیت مدیریت کلی برای رفع مشکل و آرام‌سازی اوضاع را دارد، اما این نافی  مسئولیت هرکس دیگری که می‌تواند در بهبود وضعیت نقش داشته باشد، نیست. درباره وضعیت امروز جامعه نیز باید گفت که دولت موظف است، کار خود را انجام و ادامه دهد، به مشکلات رسیدگی و در حد توان آنها را رفع کند. مردم نیز باید شکیبایی داشته باشند و رفتاری که باعث ایجاد و تداوم آرامش در جامعه می‌شود از خود بروز دهند.  طبیعتا مطالبه‌گری حق آنهاست و به خودی خود نمی‌توانند و نباید موجب به‌هم خوردن آرامش جامعه شوند اما باید در نظر داشت که مطالبه نیز راه درست خود را دارد و از این مسیر می‌تواند حرکت کند و به هدف برسد. بخش عمده و مهم مطالبات از سوی نمایندگان مردم که به نحوی قانونمند انتخاب شده‌اند، مطرح می‌شود. بنابراین طرح مشکلات مردم و رسیدگی جدی به آنها از سوی این نمایندگان رضایت مردم را درپی خواهد داشت همچنین موجب امیدواری مردم به آینده خواهد شد. همان‌طور که این امیدواری و اطمینان با اختلاس و ارتشاء آسیب می‌بیند، با تحقق وعده‌ها و عمل به گفته‌ها ترمیم می‌شود؛ به طور مثال چیزی که از عملکرد وزیر محترم بهداشت به دست می‌آید، مبتنی بر همین ایجاد آرامش و اطمینان است؛ چراکه عمل‌گرایی و اقدامات مثبتی که ایشان دارند، بیشتر از حرف و وعده عمل است. به نظرم دوران ما دوره حرف زدن و وعده‌دادن نیست. عملکرد مثبت همه از سوی مردم دیده و ارزیابی می‌شود و اگر مردم ارزیابی خوبی از مسئولان داشته باشند اطمینان آنها بیشتر می‌شود. با پیشگیری و جلوگیری از تخلفات، به ویژه در زمینه‌ مالی این اطمینان پایدار و مستمر می‌شود و همین، زمینه‌ای می‌شود تا تک‌تک اعضای جامعه با اطمینان و امیدواری وظایف خود را انجام دهند و به مسئولیت‌های خود پایبند باشند.