رسول بهروش
بعد از اتهامات مالی وارد شده به دو مجری تلویزیونی در پرونده موسسه مالی و اعتباری ثامن‌الحجج، مسئولان صداوسیما تمام‌قد پشت این دو نفر ایستادند؛ تا آنجا که احسان علیخانی به‌عنوان یکی از متهمان یک ساعت وقت پیدا کرد تا در برنامه زنده تلویزیونی به‌دفاع از خودش بپردازد. این اتفاق اما بازتاب منفی بسیار زیادی بین مخاطبان جام‌جم داشت. بسیاری از مردم به درستی به این نکته اشاره کردند که آیا همه متهمانی که حیثیت آنها خدشه‌دار می‌شود، برای دفاع از خودشان امکان برخورداری از چنین موقعیتی را دارند یا آنتن فقط در اختیار سوگلی‌های سیما قرار می‌گیرد؟ در این سال‌ها که فضای اتهام‌زنی داغ شده، بسیاری از شهروندان سرشناس جامعه مورد هتک‌حرمت اجتماعی قرار گرفته‌اند، اما تلویزیون نه‌تنها کوچک‌ترین فرصتی برای دفاع به آنها نداده، بلکه گاهی خود این رسانه به شایعات و ابهامات در مورد آنها دامن زده و یکه به قاضی رفته است. حالا اما وقتی نوبت به امثال علیخانی می‌رسد، صداوسیما ناگهان یاد ضرورت صیانت از حیثیت شهروندان می‌افتد؛ آن هم خیلی تصادفی!
سوژه این مطلب اما چیز دیگری است. بعد از آنکه آن رسوایی در مورد سفر کارلس پویول به تهران و البته عدم حضورش در برنامه تلویزیونی 2018 اتفاق افتاد، صداوسیما طبق معمول مخاطبانش را لایق هیچ توضیحی ندانست و سیاست سکوت را در پیش گرفت. خیلی بعدتر اما مدیر گروه اجتماعی شبکه سوم به صلاحدید خودش تصمیم گرفت در برنامه رضا رشیدپور حاضر شود و در کنار چند ابهام دیگر، در این مورد هم توضیح دهد. جناب ناصر کریمان در آن برنامه گفت: «با توجه به وضعیت اقتصادی کشور و شرایط معیشتی مردم، تصمیم گرفتیم از پخش تصویر کارلس پویول جلوگیری کنیم تا این تصور به مردم القا نشود که صداوسیما در حال ریخت‌وپاش است.» استدلال آقای مدیر طوری بود که انگار کاپیتان سابق بارسلونا «چلومرغ» یا گیلاس کیلویی 50 هزار تومان است و مردم با دیدنش حالی به حالی می‌شوند! حالا بگذریم از اینکه پویول بابت آن برنامه تا ریال آخر پولش را از اسپانسر گرفت و پخش یا عدم پخش تصویر او تفاوتی در این مورد ایجاد نمی‌کرد. با تمام اینها اما، دفاعیه یک‌ساعته احسان علیخانی از خودش، آخرین ضربه را به‌منطق سست مدیران شبکه سه وارد کرد.
واقعیت آن است که آنچه حال مخاطب را می‌گیرد و او را در مورد همه‌چیز به تردید می‌اندازد، دیدن تصویر کارلس پویول و شنیدن حرف‌های فنی این ستاره خوش‌اخلاق نیست، بلکه نشستن پای دفاعیات یک مجری ساده تلویزیونی است که گفته می‌شود از موسسه اعتباری میلیاردها تومان پول گرفته تا شاید (فقط شاید) چهارتا برنامه اشک‌آور بسازد و اعصاب مردم را از آنچه هست، بیشتر به هم بریزد.
آقایانی که دعوت پویول را مظهر تجمل‌گرایی صداوسیما می‌دانستند و برای شکستن شاخ عادل فردوسی‌پور به این بهانه چنگ انداختند، چطور آنتن را دربست در اختیار یکی مثل احسان علیخانی قرار می‌دهند تا از فتوحاتش حرف بزند و اسم «میلیارد» را مثل نقل‌ونبات به زبان بیاورد؛ آن هم بدون اینکه معلوم شود چرا اسپانسرها به جای بخش مالی و حسابداری صدا و سیما،، مستقیما پول را به حساب تهیه‌کننده‌ها می‌ریزند. کاش به جای بهانه‌تراشی برای بازی با آبروی کشور، جلوی این قبیل تحرکات را می‌گرفتید و از حجم سریال‌های آبکی «ونک به بالا» کم می‌کردید. این‌طوری شاید یک گام به مردم نزدیک‌تر می‌شدید و قدری از این فاصله کهکشانی کم می‌کردید!
پویول نه، احسان علیخانی آری
در همینه زمینه :