مدیران، نسل جدید را نمی‌شناسند

غلامرضا ظریفیان، ‌جامعه‌شناس با بیان اینکه شناخت نسلی از مدت‌ها قبل مورد مطالعه بسیاری از جامعه‌شناسان، روانشناسان و اصحاب سیاست بوده است، به همشهری گفت: این مطالعات یافته‌های خوبی را به همراه داشته و چندین پیمایش ملی و پایان‌نامه دانشگاهی نیز در این زمینه انجام شده ولی مهم این است که به این یافته‌ها توجهی نمی‌شود. او با اشاره به حوادثی که در سال‌های گذشته در کشورمان رخ داده و بازتاب‌های گسترده‌ای که در فضای مجازی داشته است، گفت:‌ بخشی از این اتفاقات به مسائل جوانان در لایه‌های مختلف اعتقادی، سبک زندگی، نوع نگرش نسلی و ارزش‌ها برمی‌گردد. الان بسیاری از مدیران پا به سن گذاشته‌اند و به تجارب و دریافت‌های خودشان از مسائل اتکا می‌کنند و مطالعات اجتماعی که انجام شده را آنطور که باید و شاید مورد توجه قرار نمی‌دهند. حاصل این بی‌توجهی به پژوهش‌ها این شده که برنامه‌ریزی متکی بر این مطالعات انجام نمی‌شود و نوعی ابهام در فهم مسائل نسل‌ها در مدیران و برنامه‌ریزان کشور، به‌وجود آمده است. ظریفیان در پاسخ به این سؤال که به شکاف بین‌نسلی در کشور ما چقدر توسط حاکمیت توجه شده، گفت: در بسیاری از کشورهای جهان بحث تفاوت و شکاف نسلی وجود دارد و کارهای دقیقی را مراکز دانشگاهی، خصوصی و دانشگاهی انجام داده‌اند که دولتمردان می‌توانند به آنها رجوع کنند و اطلاعات درستی از تفاوت‌ها به‌دست بیاورند و متوجه این مسئله باشند که در کجاها شکاف‌های بین‌نسلی نگران‌کننده وجود دارد و در چه جاهایی شکاف‌ها حاصل از تغییرات متکی بر تحولات فناوری و دانش و سبک زندگی است. این در حالی است در کشور ما اکثرا به این نوع پژوهش‌ها با دیدی بدبینانه نگاه می‌شود ولی زمانی که یک رویداد اتفاق می‌افتد، مانند جذب تعداد زیادی فالوئر در فضای مجازی و آنچه شاخ‌های اینستاگرام خوانده می‌شوند، به‌ناگاه بدون توجه به تحلیل و پشتوانه اتفاق، به‌صورت غیرحرفه‌ای آن را سرکوب می‌کنند و در صدا و سیما پوشش می‌دهند درحالی‌که این قبیل کارها بدون مطالعات و درک لازم از مسائل و بدون توجه به حساسیت‌های جامعه باعث بروز هجمه‌هایی می‌شود که در روزهای اخیر در فضاهای مجازی شاهد آن بودیم.

به گفته این جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، گروهی از مردم در برابر دستگیری و اعتراف‌گیری از این جوانان و رسانه‌ای‌کردن آن این پرسش را دارند که چرا مسئولان از کنار اختلاسگران و افرادی که اعتماد جامعه را به مخاطره می‌اندازند، عبور می‌کنند ولی به این موارد با جدیدیت می‌پردازند. البته طبیعی است که هیچ فردی ناهنجاری‌ها را تأیید نمی‌کند ولی باید ناهنجاری‌ها را با شیوه‌ها و آموزش‌های درست حل کرد. در اینگونه موارد و رفتار با این موضوعات جامعه ما نیاز به یک بازبینی مطالعات دقیق دارد. اینها هشدارهایی است که اگر به آنها توجه نکنیم ممکن است عواقب زیانباری را به همراه داشته باشد.این جامعه‌شناس در پاسخ به این سؤال که در سال‌های اخیر چقدر به خواسته‌های نسل جدید توجه شده، گفت: ما باید یک شناخت عمیق و دقیق از تحولات لایه‌های زیرین نسل‌ها داشته باشیم و بعد سیاست‌ها و راهبردهایمان را در این زمینه تنظیم و فرصت‌ها را تقویت کنیم. از طرف دیگر با شناخت جدی از شکاف نسل‌ها بتوانیم ضعف‌های سیستمی را رفع کنیم و تهدیدات را کاهش دهیم. به گفته ظریفیان، اگر نسل دهه 70 و 80 را به‌درستی و با اتکا به بنیادهای علمی بشناسیم، می‌توانیم راهبردها و سیاست‌های متناسبی را با اتکا به مردم، بنیادهای مردم‌نهاد و مراکز علمی تدوین و بدین‌ترتیب هزینه برخی نارسایی‌ها را کم کنیم. این جامعه‌شناس با بیان اینکه مسئولان نسل‌های دهه 70 و 80 را به‌درستی نمی‌شناسند، گفت: به‌دلیل همین عدم‌شناخت، بدنه حاکمیت نوع برخورد با این افراد را هم درست نمی‌شناسد.

درون این نسل مملو از تهور و شجاعت است و با اقداماتی از قبیل بستن صفحات و اعتراف‌گیری در رسانه ملی، این جوانان را به عرصه لجبازی پیش می‌رانیم. جوانان می‌خواهند با لجبازی‌کردن نوعی واکنش در برابر رفتار مسئولان داشته باشند و یکباره شاهد این هستیم که تعداد زیادی از جوانان در مقام دفاع از اقدامی که هم‌نسلانشان انجام داده‌اند، همان عمل را در شبکه‌های مجازی تکرار می‌کنند و یا با نوشتن پیام‌هایی سعی در حمایت از آنها دارند.وی تأکید کرد: این انتظار جدی از صدا و سیما هست که آنچه را ارائه می‌کند مبتنی بر پشتوانه عظیم کار تحقیقاتی علمی و تجربی و با استفاده از نیروهای مجرب و دلسوز دانشگاهی باشد و زمانی که این اتفاق نیفتد حاصلش خسارت‌ها و عکس‌العمل‌هایی است که در جامعه مشاهده می‌شود.