اجرت سفید کردن ظروف مسی 2ریال

استفاده از ظروف مسی در روزگار قدیم رونق زیادی داشت. ظروفی که مدتی از آشپزخانه‌ها رخت بربست و ظروف دیگر جای آن را گرفت. اما دوباره این روزها با توجه به فواید ظروف مسی اقبال به آن بیشتر شده است. در زمانی که ظروف مسی مورد استفاده بود، سفیدگری بازار داغی داشت. علاوه بر افرادی که مغازه سفیدگری داشتند سفیدگران دوره‌گرد هم در روزهای پایانی سال در کوچه‌ها و خیابان‌ها دیده می‌شدند. این دوره‌گردها تا دهه 40 نیز در خیابان‌های تهران مشاهده می‌شدند. 
طبخ غذا در ظروفی که قرمز شده و‌لایه مسی آن پیدا بود باعث مسمومیت می‌شد. به همین دلیل خانم‌ها ظروف مسی را کنار می‌گذاشتند و به سفیدگری می‌بردند. اجرت سفید کردن یک لگن یا پارچ مسی در آن روزگار 2ریال بود.‌ساز و کار سفیدگری هم فوت و فن خاص خود را داشت. یکی دو عدد چکش و گیره و یک سندان کوچک از لوازم اصلی سفیدگری بود. از ملزومات دیگر مقداری شن و ماسه برای زدودن سیاهی و چربی ظروف، کمی قلع و پنبه و نوشادر بود. سپس ظروفی مثل آفتابه، گلاب پاش، آفتابه و لگن، دوری و زیرسماوری در کوره سفیدگر قرار می‌گرفت و آماده سفید شدن می‌شد. وردست کم‌سن و سال سفیدگر پا در ظرف می‌گذاشت و دو دست بر دیوار می‌گرفت و با چرخاندن پا، ظروف در تماس با شن و ماسه از سیاهی و چربی پاک می‌شد. استاد سفیدگر از شاگرد می‌خواست تا دسته آکاردئونی دم را روی زغال بدمد و آتش زغال شعله‌ور می‌شد. با قرار دادن ظروف در میان آتش و داغ شدن آنها، نوشادر و قلع استفاده می‌شد و کار سفیدگر را تکمیل می‌کرد.