قصه‌گویی اسنادی

 اگر کتاب «دنیای ما روزنامه‌نگاران» (خاطرات بن بردلی سرپرست واشنگتن‌پست، ترجمه غلامحسین صالحیار) را خوانده باشید، فضای فیلم «پست» برایتان کاملا آشنا به نظر می‌رسد. وقتی از دهه70 و روزنامه واشنگتن‌پست حرف می‌زنیم همه به یاد ماجرای واترگیت و فیلم «همه مردان رئیس‌جمهور» می‌افتند ولی ماجرای فیلم پست به کمی قبل از رسوایی واترگیت بازمی‌گردد. استیون اسپیلبرگ در یکی از بهترین فیلم‌های این سال‌هایش، فضای شلوغ و ملتهب تحریریه واشنگتن‌پست و جسارت سردبیر و خبرنگارانش را با مهارت فنی فوق‌العاده‌ای به تصویر می‌کشد. حضور مطمئن تام هنکس و مریل استریپ وزن وقار فیلم را بالا برده است. لو رفتن اسناد محرمانه پنتاگون موتور محرک فیلم است. اسپیلبرگ در پست انبوهی از اطلاعات و اسناد را به بیننده ارائه می‌دهد و به‌دلیل مهارتش در قصه‌گویی، در دام ملال نمی‌افتد. پست به‌عنوان یکی از پردیالوگ‌ترین فیلم‌های این سال‌ها، نشان می‌دهد که فیلم گفت‌وگومحور را چگونه باید کارگردانی کرد.