اوشین؛متعصب و درخشان

محمد کسایی‌پور مربی بسکتبال
در عالم ورزش و در تاریخ رشته‌های مختلف همواره بازیکنانی هستند که نقش پررنگ و حضور پرتاثیرشان با سایر هم‌تیمی‌هاشان  متفاوت است؛بدون شک اوشین ساهاکیان ازهمین دسته ستاره‌هاست. بازیکنی که در کنار زحمت سایر هم‌تیمی‌هایش به شکلی ماورایی داشته‌هایش را در اختیارتیم‌ملی گذاشته است. از٤٠سال پیش تا همین حالا که تیم‌ملی در مسابقات انتخابی جام‌جهانی قرار دارد، بازیکنان زیادی وارد تیم‌ملی شدند. لباس تیم‌ملی را پوشیدند و یک یا چندین دوره برای بسکتبال ایران بازی کردند اما در این بین برخی اثرگذاری و نقش متفاوتی داشتند و اوشین یکی از همان‌ها بود. بازیکنی که هم از جهت فنی و هم از لحاظ روحی و روانی خیلی متمایز بود و ویژگی‌های یک ورزشکار نخبه را داشت. بازیکنی با توانمندی‌های بالا در خودانگیزشی، حمایت بالا از تیم و هم‌تیمی‌ها، آرامش و وقار در میدان ولی به‌همان اندازه پرتلاش، متعصب و جنگنده. از طرف دیگر اوشین از لحاظ فنی هم نه تنها چیزی کم نداشت که همیشه در حال تلاش کردن برای بهتر شدن بود. فیزیک و استایل قوی در بازی، متوسط امتیاز شوت مناسب، قدرت ریباند بالا، هماهنگی با سایر پست‌ها، خستگی‌ناپذیر و از همه مهم‌تر چیزی که در اوشین منحصر به‌فرد بود همان روحیه جنگندگی و تلاش و دوندگی بود. همه این‌ها بود که باعث شد بازیکن پست چهار بسکتبال ایران در تمام این سال‌های گذشته جزو درخشان‌ترین بازیکن‌های ملی‌پوش باشد. برایش هم تیم‎ملی و باشگاهی فرقی نمی‌کرد و همیشه، صفر تا صد در اختیار تیمش بود. بسکتبال ایران در حال حاضر در شرایط حساسی به‌سر می‌برد. موضوع خداحافظی بازیکنان دیگری هم مطرح است و از آن‌جا که انتقال نسل همیشه کار دشواری در ورزش محسوب می‌شود باید در این انتقال و تغییرات توجه و دقت زیادی کرد تا اینقدر ناگهانی یک ستاره ارزشمند از کف نرود. اگرچه در حال‎حاضر بازیکنانی همچون ارسلان کاظمی و روزبه ارغوان هستند که هم از لحاظ فنی قابل قبول‌اند و هم تجربه رویداد بین‌المللی را دارند اما بازیکن باتجربه و باسابقه گنجی است که باید برای حفظش تلاش زیادی کرد. اوشین همه توانش را برای بسکتبال ایران گذاشت و حالا نوبت بازیکنان جوان‌تر است.