کشت تابستانه گمبوعه؛ معطل آب

مهناز بنی‌تمیم | حمیدیه - خبرنگار :

کشاورزان بخش گمبوعه که درآمدشان تنها از راه کشاورزی تامین می‌شود، حالا چند سالی است با مطرح شدن گسترش خشکسالی در استان خوزستان، نه‌تنها تابستان‌ها از کشت و زرع محروم می‌شوند، بلکه زمستان‌ها نیز به‌سختی آب کشاورزی زمین‌های خود را تامین می‌کنند. 

بخش گمبوعه واقع در شهرستان حمیدیه در غرب استان خوزستان و در نزدیکی 2 رودخانه پرآب یعنی کرخه و شاوور قرار دارد. این بخش با 17 روستای کوچک و بزرگ و با مرکزیت روستای گمبوعه بزرگ به عنوان سرزمین سبزی و صیفی استان و کشور معروف است؛ سرزمینی که بی‌آبی و کم‌آبی باعث شده است از تنوع کشت محصولات سبزی و صیفی آن بسیار کاسته شود و حالا اندک محصولات آن نیز پس از پیگیری‌های مکرر کشاورزان و تحمل مشقت بسیار آن هم در سطح زیر کشت اندک انجام می‌شود.
 

توزیع نامناسب آب 

«ابوعلی» از کشاورزان روستای گمبوعه بزرگ است. او سال‌ها پیش در کنار کشت گندم و جو، انواع فلفل، کاهو، لوبیا، و ماش کشت می‌کرد، اما طی 10 سال اخیر فقط به کشت گندم و مقدار کمی سبزی خورشی و خوردنی قانع شده است.

او می‌گوید: مشکل کم‌آبی روستای گمبوعه در سال‌های اخیر از برج 12 شروع می‌شود و تا تابستان ادامه پیدا می‌کند. در این زمان به علت کم شدن بارش باران، آب به مزارع ما نمی‌رسد، چون آبی که از کانال حمیدیه به سمت بخش گمبوعه وارد می‌شود در ابتدای مسیر توسط کشاورزان روستاهای بالادست به مزارع آنها هدایت می‌شود و چیزی به مزارع ما نمی‌رسد یا کم می‌رسد. 
ابوعلی ادامه می‌دهد: بارها موضوع را با مسئولان بخش و شهرستان مطرح کرده‌ایم. آنها هم اتصال یک کانال در آینده نزدیک را مطرح کردند که با اتصال آن مشکل آب کشاورزی برطرف خواهد شد. اما هرسال بهتر که نمی‌شود هیچ، دارد بدتر و بدتر هم می‌شود.


نیاز کشاورزان گمبوعه به تشکل کشاورزی

این روزها که زمان آماده کردن زمین‌ها برای کشت تابستان است، کشاورزان گمبوعه هنوز چشم‌انتظار بهتر شدن اوضاع آب کشاورزی برای جاری شدن آب در مزارع خود هستند تا امسال اوضاع اندکی بر وفق مرادشان باشد.
«رضا» از راه کشاورزی زندگی خانواده 4 نفری خود را اداره می‌کند. او می‌گوید: ما سفت و سخت پیگیر اوضاع آب و سایر مشکلات زندگی و کار خود نمی‌شویم. همین که آب به مزارع ما وارد شود، دیگر بی‌خیال ماجرا می‌شویم.
رضا به تشکل‌های کشاورزی در استان‌های دیگر اشاره می‌کند که برای حل مشکلات کشاورزی تشکیل می‌شوند. بنا به گفته این جوان روستایی، کار شورای کشاورزی پیگیری مطالبات کشاورزان از طریق علمی و اصولی است.

این کشاورز جوان تاکید می‌کند: شورای کشاورزی و تشکل‌های کشاورزی که به صورت خودجوش توسط اهالی روستا و از میان کشاورزان تشکیل می‌شود، می‌تواند پیگیر مطالبات کشاورزان شود.
او ادامه می‌دهد: با تشکیل شورای کشاورزی در روستا، کشاورزان دیگر خودشان دغدغه رسیدن یا نرسیدن آب را ندارند و با سپردن امور به دست اشخاص متخصص که از دل روستا و از میان اهالی روستا هستند، با خیال آسوده برنامه کشت خود را تنظیم می‌کنند. در این صورت دیگر وقت و انرژی کشاورز در مسیر ادارات و سازمان‌ها تلف نمی‌شود و چند نفر که با مسائل کشاورزی آشنایی بیشتری دارند، این مسیر را طی می‌کنند.


کم‌آبی و مهاجرت کشاورزان

«ناجی» چند سالی است به کشاورزی مشغول است. او در این خصوص می‌گوید: سال‌ها پیش پدران و مادران ما در زمین کشاورزی کار می‌کردند و خرج زندگی و درس خواندن ما را می‌دادند. اما حالا خرج زندگی از راه کشاورزی درنمی‌آید، چون مشکلات این کار خیلی زیاد است. خیلی از جوانان روستا به امید یافتن کاری بهتر با درآمد بیشتر از کار کشاورزی رو برگردانده‌اند و از گمبوعه
 رفته‌اند.
وی تاکید می‌کند: اگر در گمبوعه کار کشاورزی توسط جوانان تحصیل‌کرده دنبال می‌شد، هیچ وقت حال و روز کشاورزی ما این نبود. موضوع مهم‌تر آب است. اگر آب باشد، هیچ کس شغل کشاورزی را رها نمی‌کند که برود شهر راننده بشود.