حقوق همدیگر را محترم بشماریم

اصغر نوری‌| مترجم و کارگردان تئاتر:

آنچه از مدت‌ها پیش در تهران ذهن مرا به خود مشغول کرده و برایم آزاردهنده بوده این است که در پایتخت برخی مردم به هم احترام نمی‌گذارند. نه در مسائل ترافیکی و نه در کوچه و خیابان. نه عابرپیاده به راننده احترام می‌گذارد و نه راننده به عابرپیاده. 

اگر اتومبیلی در حال عبور است، هر قدر هم که بایستید توجهی به شما نمی‌کند و بدون ملاحظه از روی خط عابر رد می‌شود و حتی مکث هم نمی‌کند. اگر هم راننده باشید، هر قدر تأمل کنید به شما مجالی نمی‌دهند که رد شوید. 

در واقع اگر در خیابان هستید باید خطر کنید و از خیابان بگذرید و اگر پشت فرمان اتومبیل نشسته‌اید باید کمی بی‌رحم بودن را به جان بخرید. 

موضوع احترام نگذاشتن به دیگران در نقاط دیگر شهر هم دیده می‌شود و همان‌طور که گفتم فقط مختص ترافیک شهری نیست. 

وقتی می‌خواهید از عابر بانک پول بگیرید یا از خدماتش استفاده کنید باز هم این احترام نگذاشتن را شاهدید. می‌بینید که نفر بعدی به شما چسبیده و سرک می‌کشد که کی کارتان تمام می‌شود. هنوز یاد نگرفته‌ایم که باید فاصله را با یکدیگر رعایت کنیم و به فردیت دیگران و آن شخصی که در صف ایستاده احترام بگذاریم. آدم‌ها به یکدیگر احترام نمی‌گذارند و حقوق فردی هم را رعایت نمی‌کنند. 

این موضوع ناشی از این است که در فرهنگ امروز تهران تعریف نشده که می‌توانیم و آزادیم که هر‌کاری را انجام دهیم به شرطی که حقوق دیگران را زیر پا نگذاریم. 

وقتی در اجتماعی زندگی می‌کنیم نمی‌توانیم و اجازه نداریم هر کاری را به دلخواهمان انجام دهیم. در تهران، امروز فرهنگی مسلط شده که هر فردی پر زورتر و پرروتر است، بهتر زندگی می‌کند. با این فرهنگ زندگی می‌کنیم و یکی از دلایل و زیرساخت‌هایش هم احترام نگذاشتن به یکدیگر است. 

به‌طور مثال در سوپرمارکت مشغول خرید هستیم و چهار قلم جنس را می‌خواهیم حساب کنیم. یک نفر وارد مغازه می‌شود و به بهانه اینکه یک قلم جنس خریده و نمی‌خواهد صبر کند، می‌خواهد صاحب مغازه کار او را زودتر راه بیندازد. این در حالی است که اگر پنج نفر یا 10 نفر از این مشتری‌ها که یک قلم جنس خریده‌اند بخواهند وارد مغازه شوند من عقب می‌مانم. در واقع ما هنوز صبر کردن را یاد نگرفته‌ایم. 

باید صبر و سکوت کنیم تا کار نفر قبل راه بیفتد. اما متأسفانه در پیچ‌وخم همین نکات کوچک در تهران مانده‌ایم و به حقوق یکدیگر احترام نمی‌گذاریم. مسائل بزرگ‌تر پیشکش!