چقدر خوبید شما!

«دو نیمه متفاوت». این عبارت تقریبا در همه کنفرانس‌های مطبوعاتی مربیان وطنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. حتی وقتی که هر دو نیمه مسابقه، کاملا شبیه هم باشند! در تقابل اسپانیا و ایران اما واقعا دو نیمه متفاوت وجود داشت. تیم کی‌روش در نیمه اول با هدف گل‌نخوردن به زمین رفت و با دفاع مطلق و دور کردن توپ به محض تصاحب آن، به این هدف بزرگ دست پیدا کرد. در نیمه دوم اما نبوغ اینیستا و خوش‌شانسی کاستا، حریف را به گل رساند تا تیم‌ملی از لاک دفاعی‌اش خارج شود و به اندازه‌ای به حریف فشار بیاورد که بازیکنان این تیم در لحظات تعویض‌های دقایق پایانی، ناچار به وقت‌تلف‌کردن باشند. چهار سال قبل، یک نمایش باشکوه در مقابل آرژانتین، تصویرِ باصلابت تیم‌ملی ایران را به همه دنیا معرفی کرد و حالا بازی جنگجویانه با اسپانیا، بار دیگر نام ایران را بر سر زبان‌ها انداخته است. حتی اگر رویای صعود در نهایت محقق نشود، همین‎که چهره‌های شناخته‌شده فوتبال در دنیا حالا درباره ایران صحبت می‌کنند، ابدا دستاورد کوچکی به نظر نمی‌رسد. 
  در ستایش از چند گلادیاتور
ستاره‌های سابق منچستریونایتد، طرفدار تاکتیک‌های کارلوس کی‌روش هستند. آن‌ها اگر چه همیشه با تندخویی و سختگیری زیادی مربی مشکل داشته‌اند اما همواره نقش او را در موفقیت‌های یونایتد پررنگ می‌دانند. رایان گیگز که در اولین جلسه حضور کی‌روش در تمرین خاطره خوبی از این مربی ندارد، تاکتیک‌های او در تیم‌ملی ایران را مورد ستایش قرار داده است. روی‌کین، عقیده دارد که هیچ‌کس مثل کی‌روش در بستن فضاها و دفاع کردن متبحر نیست و پاتریس اورا دست روی این نکته می‌گذارد که یونایتد بعد از جدایی کی‌روش در دومین مقطع حتی با وجود در اختیار داشتن مرد بزرگی مثل فرگوسن، به لحاظ تاکتیکی دیگر آن تیم سابق نشده است. ستایش از ایران و سرمربی‌اش، تنها محدود به منچستری‌های قدیمی نیست. اسطوره آرسنال و یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال انگلیس سول کمپبل، ایران را عالی و بدشانس می‌داند و باور دارد که وجدان کاری بازیکنان در زمین با هیچ تیم دیگری قابل مقایسه نیست. کریس ساتون تاکید کرده که همه ویژگی‌‌هایی که جام‌جهانی را دوست‌داشتنی می‌کند، در تیم ملی ایران وجود دارد. پیتر اشمایکل افسانه‌ای حتی از ایرانی‌ها خوش‌بین‌تر است و عنوان کرده این تیم قطعا رونالدو را مهار می‌کند و توانایی شکست دادن پرتغال را دارد. مارتین اونیل که چندین سال در لیگ جزیره و تیم ملی ایرلند سرمربیگری کرده، استراتژی دفاعی ایران را مورد ستایش قرار داده و کلارنس سیدورف تیم کی‌روش را شایسته یک امتیاز از بازی با اسپانیا دانسته است. حتی توماس رونسرو، سردبیر نشریه اسپانیایی آ.اس، از تیم ملی تمجید کرده و مدعی شده لاروخا برای همین یک بار رساندن توپ به تور دروازه ایران، باید خدا را شکر کند! چراکه از نگاه او با این بازی، تساوی هم نتیجه خوبی برای اسپانیا بوده است. بهترین ستایش از ایران اما متعلق به الکس دل‌پیرو است:«آن‌ها طوری دفاع می‌کنند که انگار فردایی وجود ندارد!»
  چرا حمله نمی‌کنید؟ 
در جبهه روبه‌روی ستایش‌کنندگان تیم ملی، گروهی از چهره‌های شناخته‌شده نیز وجود دارند که از «اتوبوس» ایران در مقابل اسپانیا راضی به نظر نمی‌رسند. یکی از ویدئوهای منتشرشده از ورزشگاه، رییس فیفا را در حالی نشان می‌دهد که از مهدی مهدوی‌کیا سوال می‌کند: «شما که می‌توانید به این خوبی حمله کنید، چرا یک نیمه کامل فقط مشغول دفاع بودید؟» اسلاون بیلیچ معتقد است ایران به ویژه در بازی اول با خوش‌شانسی برنده شده و تا زمانی که بیشتر حمله نکند، نتایج فوق‌العاده‌ای به دست نخواهد آورد. مویسس مونیز، ستاره سابق فوتبال مکزیک نیز بازی تیم ملی را تا حدودی خسته‌کننده دانسته و اضافه کرده است: «دوست داشتم ایران از همان ابتدا طوری بازی کند که بعد از گل خوردن بازی کرد. اگر قرار است از جام کنار بروید، باید بهترین فوتبال‌تان را به نمایش بگذارید. باید به صورت حریف مشت بزنید و ببینید آن‌ها چه واکنشی نشان می‌دهند.»
  یک تیم و دو قطب 
آیا تیم ملی بیش از حد دفاع می‌کند؟  آیا انتظار برای نمایش‌های تهاجمی‌تر، خیال‌پردازی و خوش‌باوری است؟ در اطراف تیم، دو تفکر کاملا متفاوت وجود دارد. گروهی بر این باور هستند که دفاع مطلق و زیر توپ زدن، کسالت‌بار و خسته‌کننده است و گروهی عقیده دارند تهاجمی‌تر بودن، ممکن است مقدمات یک شکست دردناک را فراهم کند. بدون تردید همه افرادی که معتقد به نمایش‌های رو به جلوتر هستند، در صورت رقم خوردن یک شکست پرگل در صف اول منتقدان کارلوس کی‌روش قرار خواهند گرفت اما به نظر می‌رسد تیم ملی قدرت ضدحمله‌زدن به رقبا را حتی در نیمه‌های اول داشته باشد. از زمان انتخاب کارلوس کی‌روش، هفت سال طول کشید تا به کمک برنامه‌ریزی و استراتژی‌های دقیق، تیم ملی صاحب یکی از بهترین خطوط دفاعی جهان در رده ملی شده است. شاید چند سال دیگر نیز زمان لازم باشد تا ایران قابلیت‌های بیشتری برای حمله کردن به دست بیاورد و به سمت فوتبال مدرن‌تر برود. فراموش نکنیم هیچ تیمی بدون به ثمر رساندن گل، نمی‌تواند از گروه‌اش در جام‌جهانی صعود کند.