• شنبه 1 اردیبهشت 1403
  • السَّبْت 11 شوال 1445
  • 2024 Apr 20
سه شنبه 22 خرداد 1397
کد مطلب : 19525
+
-

اول شخص مفرد

هیچ و پوچ مثل برف شادی

هیچ و پوچ مثل برف شادی

دکتر اسماعیل امینی | شاعر و مدرس دانشگاه:

هر وقت رادیو را باز کنید، تقریبا در هر برنامه و میان برنامه‌ای جملاتی از این دست خواهید شنید:

 فعل خواستن را صرف کنید تا خوشبختی در خانه دل‌تان لانه کند.

 مهربانی‌ها، تخته‌پاک‌کن ناکامی‌هاست.

 مشکلات‌تان را در پرانتز بگذارید و پرانتز را ببندید، حالا از زندگی بدون مشکلات لذت ببرید.

 من امروز خیلی خندان و خوشحالم، چون یاد گرفته‌ام به مشکلاتم بخندم.

 دست در دست‌خوشبختی، بالاتر از ابرهای احساس و عاطفه پرواز می‌کنم.

 دشمنانت را دوست بدار، تا دوستانت بی‌شمار شوند.

از این قبیل جملات رنگین و آهنگین، در فضای مجازی نیز از در و دیوار می‌بارد. حرف‌هایی بی‌بنیان و گسسته از واقعیت، برای گریز از عقل و منطق، و دل خوش داشتن به موهومات خوش رنگ و لعابی که با کلمات ساخته می‌شود.

مهم‌ترین ویژگی اینگونه جملات، دامن زدن به احساسات موهوم و فاصله گرفتن از معنای منطقی و عقلانی است.

این تلقی نابخردانه از زندگی و فراز و فرودهای آن و چگونگی رویارویی با واقعیت‌های ناخوشایند زندگی، حاصلی ندارد جز غرق‌شدن در دنیایی خوشایند اما پر از هیچ و پوچ، درست مثل فشفشه‌های درخشان جشن تولد و باران پولک رنگی و اکلیل و برف شادی.

در یکی از این افاضات رادیویی، شنیدم که می‌فرمود: «اگر رویاهای خود را فهرست کنید و این فهرست را مقابل چشم‌تان بگذارید و هر روز آن را بخوانید، خیلی زود به همه آنها می‌رسید!»

اینگونه حرف‌ها اگر از زبان آلودگان به انواع افیون و روانگردان، شنیده شود عجیب نیست، اما وقتی به‌عنوان حرف‌های علمی به مخاطبان عرضه می‌شود، عجیب و حتی ترسناک است.

شاید برخی گمان کنند که اینگونه جملات، شاعرانه است و از سطرهای شاعرانه نباید توقع داشته باشیم که منطقی و استدلالی باشند؛ چرا که زبان و بیان شعر، پر است از تخیل و عاطفه و احساس. اما باید گفت که شعر، اگر چه بیانگر تخیل و عاطفه است، با واقعیت و منطق نسبتی دارد و سطرها و کلمات شعر، براساس موهومات شکل نمی‌گیرند.

درنیافتن همین نکته است که بسیاری از سهل‌انگاران را به توهم شاعری دچار می‌کند و به آسمان و ریسمان بافتن مشغول می‌دارد به خیال شعر گفتن.
جالب است که این بافته‌های سطحی و بی‌بنیان نیز، مانند همان جملات هیچ و پوچ، بسیار مورد توجه رادیو و تلویزیون است و ساعتی نمی‌گذرد که یکی از این شعرواره‌های بی‌و سر و ته در رادیو و تلویزیون خوانده نشود.

این خبر را به اشتراک بگذارید