یادداشت
در ماه خدا مهربان‌تر باشیم
مریم سعادت| بازیگر سینما و تلویزیون:
ماه رمضان‌های تهران در سال‌های دور حال و هوای دیدنی‌ای داشت. سال‌های دهه 40، در ایام نوجوانی هر سال چشم‌براه ماه مبارک رمضان بودم تا این ماه از راه برسد. ماه، ماه ضیافت بود و شبی نبود که خانواده‌ای سر سفره افطار تنها باشد. ضیافت‌ها ساده بود و دل‌ها شاد و آرام. همسایه‌ها هرچه داشتند با هم تقسیم می‌کردند و دل‌ها و سفره‌هایشان یکی بود. اما این روزها به خودمان سخت می‌گیریم. با سادگی‌ها و بی‌پیرایه بودن‌ها فاصله‌مان زیاد شده است. خاطرات ماه رمضان سال‌های کودکی و نوجوانی‌ام جزو پررنگ‌ترین و شیرین‌ترین خاطرات من است.
آن زمان یعنی سال‌های دهه 40 خبری از تلویزیون و رادیو نبود. همسایه‌ها موظف بودند همدیگر را بیدار کنند. اول با مشت به دیوار همسایه می‌کوبیدند و اگر یکی از اهل خانه بیدار بود با کوبیدن مشت به دیوار جواب می‌داد و این مشت‌کوبی، دیوار به دیوار بین همسایه‌ها راه می‌افتاد و خیلی‌ها نامش را گذاشته بودند زنجیره مشت‌کوبی! صدای مناجات سحر در کوچه‌ها می‌پیچید. در هرچند کوچه هم یک نفر مأمور خواندن دعای سحری بود.
در کوچه راه می‌رفت و با صدای بلند دعای سحر را می‌خواند. خلاصه در یک کلام دل تهرانی‌های قدیم در ماه مبارک رمضان شاد بود. حالا سبک زندگی‌ها تغییر کرده و انگار شهرنشینی، آپارتمان‌نشینی و مشکلات ریز و درشت مردم را از هم دور کرده است. اما همین حالا هم می‌توان به سبک تهرانی‌های قدیم ماه رمضان را سر کنیم. کمی با هم مهربان‌تر باشیم. دل‌هایمان را با هم یکی کنیم. ساده بگیریم تا صفا و رونق باز هم به دورهمی‌هایمان برگردد.
در همینه زمینه :
