جسمی یا روحی؟

نگار فهیم
اعتیاد 2 مدل دارد؛ اعتیاد مواد مصرفی و اعتیاد رفتاری. اعتیادهای رفتاری به اعتیادهایی گفته می‌شود که فرد در انجام یک رفتار آن‌را تکرار می‌کند؛ مانند اعتیاد به کار، اعتیاد به شرط بندی، اعتیاد به‌خودآزاری و... که عموما ما به این‌دست رفتارهای اعتیادآور در این متن نگاهی نداریم و هدف اصلی بررسی اعتیاد به مواد مصرفی و مخدر است که مشکلات زیادی را ایجاد می‌کند؛ اعتیاد به موادی مانند تریاک، شیشه، هروئین، الکل، سیگار، حشیش، ماری جوآنا و هر ماده دیگری که وجود دارد و فرد را از حالت عادی‌اش خارج می‌کند. اعتیاد به مواد‌مخدر اغلب با عوارض و نشانه‌های خماری در مواقعی که مصرف مواد به‌طور ناگهانی و یکباره قطع می‌شود همراه است.

اعتیاد جسمی در عین حال با سازگار شدن بدن انسان با مواد‌مخدر یا همان تولرانس همراه است و همین تولرانس باعث می‌شود فرد معتاد برای دستیابی به نشئگی قبلی میزان مصرف خود را دائما افزایش دهد. بعد از مدتی، مصرف مواد‌مخدر مانند گذشته به فرد انرژی نمی‌دهد و او مدام با بیشتر کردن مواد مصرفی به‌خودش آسیب می‌رساند و باورش نمی‌شود که اینقدر زود مواد‌مخدر کنترل زندگی او را به‌دست گرفته است. این مصرف آنقدر ادامه پیدا می‌کند و دست آخر به‌جایی می‌رسد که مصرف مواد‌مخدر برای او لذت ندارد و تنها به این دلیل که بتواند از خواب بیدار شود و حرکت کند به سمت مصرف می‌رود. بعد از یک مدت کوتاه فرد مصرف می‌کند تا زندگی کند و زندگی می‌کند تا مصرف کند و این بدترین حالت زندگی یک فرد است. اعتیاد و پیامد‌های ناشی از آن یکی از مهم‌ترین مسائل بهداشتی است که هم‌اکنون جامعه ما با آن روبه‌رو است. بیماری‌های قلبی، عروقی، بیماری‌های تنفسی، انواع سرطان، ایدز و... تنها بخش کوچکی از پیامدهایی است که مستقیم و غیرمستقیم از اعتیاد ناشی می‌شود. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان امر اعتیاد، معتاد یک جوینده لذت است، معتاد به مکان‌های نادرست سرک می‌کشد، او به‌دنبال یک چیز با اهمیت است که فکر می‌کند می‌تواند او را از زندگی روزمره و تکراری جدا کند و به سمت جذابیت‌های تمام نشدنی ببرد. فرد معتاد اشتیاق عجیبی به سمت رفتن به مرحله‌ای بالاتر از جایی که در آن است، دارد و همین زندگی او را روز به روز ترسناک‌تر می‌کند  و در نهایت بر باد می‌دهد.