زیرساخت
مدرسه‌سازی با دستان خالی
نیکوکار مدرسه‌ساز: منتظرم در تابستان پس از فروش برنج، پول آن را صرف ساخت مدرسه کنم
احسان شریعت| ساری - خبرنگار:
یکی از زیباترین جنبه‌های فرهنگی که در چند دهه اخیر در کشورمان به ویژه در مازندران رشد یافته و کمک‌های بی‌شماری به جامعه کرده، فرهنگ نیکوی مدرسه‌سازی و مدرسه‌یاری است. مطابق اسناد تاریخی، آموزش و پرورش کشورمان از همان ابتدای فعالیت همواره با مشکل کمبود بودجه مواجه بوده که لزوم مشارکت مردم را نشان می‌دهد.
درواقع در تمام این سال‌ها اگر مشارکت مردم در یاری رساندن به مدرسه و تعلیم و تربیت نبود شاید نمی‌شد تا این حد به پیشرفت‌های علمی دست یافت. به ویژه در سال‌های پس از انقلاب نیکوکاران مدرسه‌ساز بخش مهمی از رسالت آموزش و پرورش را برعهده گرفته‌اند. در چند سال اخیر با افزایش فشارهای بین‌المللی، کاهش قیمت نفت و سیاست‌های انقباضی دولت، بودجه به شکل قطره چکانی وارد حوزه‌های عمرانی می‌شود که این به مدرسه‌سازی نیز رسیده است.
درحال حاضر روند عمرانی مدرسه‌سازی با مشکلاتی مواجه شده که مشارکت مردمی را بیش از همیشه ضروری می‌سازد. کم و بیش و در گوشه و کنار می‌شنویم که مردم خودشان دست به کار می‌شوند و حتی کسانی که جزو متمولین محسوب نمی‌شوند هم وارد گود شده‌اند.
یکی از این نیکوکاران که تقریباً با دستان خالی وارد گود شده، «محمدرضا پورشریف» اهل روستای «کبوتردان» شهرستان بابلسر است. این نیکوکار 64 ساله برادر شهید پورشریف است که درحال حاضر کشاورزی می‌کند و درآمد دیگری ندارد. این نیکوکار بابلسری زمانی که متوجه تخریب کامل بنای مدرسه ابتدایی روستا شد، تصمیم گرفت در زمین اهدایی یکی دیگر از نیکوکاران روستا به نام مرحوم «میرزا علی داداشی» دبستان بسازد.
هزینه 400 میلیون تومانی در فاز نخست ساخت مدرسه
وی در گفت‌وگو با همشهری به موقعیت روستا و مشکل تحصیل دانش‌آموزان اشاره کرد و گفت: روستای «کبوتردان» با 250 خانوار از توابع شهرستان بابلسر است که اغلب مردم آن کشاورز هستند. جوانان در روستا می‌مانند و ازدواج می‌کنند اما برای فرزندان آنان مدارس چندان مجهزی وجود ندارد. از جمله همین مدرسه ابتدایی (مدرسه شهید پورشریف) که قدمت آن به دهه 40 خورشیدی باز‌می‌گردد و اکنون تخریبی محسوب می‌شود.
دانش‌آموزان این مدرسه نیز به اجبار و به‌طور موقت به مدرسه راهنمایی جنب آن، یعنی مدرسه فاطمه‌الزهرا(س) انتقال داده شدند که اکنون در کنار هم و در فضایی محدود مشغول به تحصیل هستند.پورشریف با بیان این‌که با دیدن این وضعیت تصمیم به ساختن مدرسه گرفتم، افزود: اگر این بچه‌ها در مدرسه پورشریف درس نخوانند مجبورند به مدارس دیگر بروند و اگر آنها ظرفیت لازم را نداشته باشند مجبورند برای تحصیل به شهر بروند.
حتی برخی از خانواده‌ها نیز مجبورند فرزندانشان را به ترک تحصیل وادار کنند، چون تامین هزینه زندگی یا رفت‌و‌آمد به شهر برایشان مشکل است. از این‌رو تصمیم گرفتم کار ساخت مدرسه ابتدایی را در زمین اهدایی جنب مدرسه قدیمی آغاز کنم که در نقشه اولیه آن مدرسه‌ای با 3 کلاس، آزمایشگاه، نمازخانه، سرویس بهداشتی، اتاق‌های مدیریت و کتابخانه در نظر گرفته‌ام. تاکنون 400 میلیون تومان برای این مدرسه هزینه شده و پیش‌بینی می‌شود همین میزان هم برای تکمیل آن نیاز باشد.
قرارداد 50-50 ساخت مدرسه عملی نشد
این نیکوکار مدرسه‌ساز بابلسری با بیان این‌که قرارداد ساخت این مدرسه از ابتدا با دولت به صورت 50-50 بسته شد، تصریح کرد: از سال 1393 که کار نقشه‌برداری آغاز شد قراردادمان با سازمان نوسازی مدارس به صورت 50-50 بسته شد، اما آنها به تعهدات خود به طور کامل عمل نکردند و عنوان می‌کنند که بودجه لازم را ندارند. با این حال باز هم تلاش کردم و پول گذاشتم تا کار ساخت متوقف نشود. فعلا کار را تا این مرحله رسانده‌ام و در حال حاضر هم فصل کشاورزی است، منتظرم تابستان پس از فروش برنج، پول آن را صرف ادامه ساخت مدرسه کنم.
وی با بیان این‌که حدود 60 دانش‌آموز روستا چشم‌انتظار ساخت این مدرسه هستند، گفت: اگر مدرسه ساخته شود از روستاهای دیگر نیز به اینجا خواهند آمد. دلم می‌سوزد بچه‌های روستا در زمینه تحصیل که حق اساسی آنهاست مشکل داشته باشند. ما اگر خانه میلیاردی داشته باشیم، اما مدرسه و جاده و درمانگاه نداشته باشیم، زندگی‌مان در این محله و روستا هیچ ارزشی ندارد. خودم هر روز به محل پروژه می‌روم و حتی مشغول کار می‌شوم تا مدرسه به بهره‌برداری برسد و بچه‌ها سر کلاس درس حاضر شوند.
پورشریف بهترین احساس زندگی‌اش را ساخت این مدرسه عنوان کرد و گفت: وقتی این مدرسه ساخته شود بهترین احساس زندگی‌ام را تجربه می‌کنم. چون سواد موجب کاهش آسیب‌های اجتماعی، افزایش معرفت و کمال می‌شود. نگاه آدم‌ها با سواد، تغییر می‌کند و هر جا که آسیب‌های اجتماعی کم شود، مردم با رضایت زندگی می‌کنند. خانواده‌ام نیز در این راه از من حمایت و مرا تشویق می‌کنند. حتی می‌گویند از هزینه‌های زندگی کم می‌کنیم تا به این مدرسه برسد. این نیکوکار روستایی ادامه داد: سرمایه‌دار نیستم، اما در حد توانم به ساخت این مدرسه می‌پردازم و حتی اگر زمینم را بفروشم آن را به پایان می‌رسانم.
اجرای تعهدات نوسازی و بهره‌برداری از پروژه در مهر97
مدیر آموزش و پرورش بابلسر نیز بهره‌برداری از پروژه در مهر 97 را منوط به عملی شدن تعهدات سازمان نوسازی مدارس دانست و اظهار کرد: از این اداره کل می‌خواهیم به ما کمک کند تا مدرسه در محوطه‌سازی، سیستم گرمایشی و سرمایشی، برق، آب، تأسیسات و دیگر موارد پیشرفت بیشتری داشته باشد و بتوانیم مهر 97 این مدرسه را به بهره‌برداری برسانیم. کار نیکوکاران آنقدر ارزشمند است که ما نمی‌دانیم چطور از آنان تقدیر و تشکر کنیم. اگر آنان نبودند ما در تأمین فضا برای دانش‌آموزان دچار مشکلات زیادی می‌شدیم.
«احمد‌رضا مهاجری‌نژاد» با بیان این‌که در بابلسر 60 مدرسه روستایی وجود دارد، گفت: شهرستان بابلسر حدود 18 هزار دانش‌آموز دارد که 30 درصد آنان در روستاها مشغول به تحصیل هستند. در حال حاضر در بابلسر 14 مدرسه نیاز به بهسازی و مقاوم‌سازی دارد که امیدواریم با کمک نیکوکاران به سرانجام برسد. البته در مدارس روستایی مشکل ما کمتر است، اما در مدارس شهری با مشکل مواجهیم و فضای این مدارس مشکلاتی دارد. مهر ماه امسال مدرسه‌های «شهید پورشریف»، مهندس «باباییان» پایین احمدکلا و هنرستان دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی نیکوکار نیک‌اندیش «احمدی» افتتاح خواهند شد.
همکاری نکردن بانک‌ها برای اعطای تسهیلات
مدیر آموزش و پرورش بابلسر با بیان این‌که در این شهر، 60 نیکوکار مدرسه‌ساز و مدرسه‌یار کمک حال آموزش و پرورش هستند، گفت: یکی از مشکلات ما مدارس بدون‌استفاده است که در قانون راهکارهایی همچون فروش یا تبدیل به احسن برای آنان در نظر گرفته شده است.
«احمد‌رضا مهاجری‌نژاد» مشکل دیگر را همکاری نکردن بانک‌ها برای اعطای تسهیلات دانست و افزود: طبق مصوبه مجلس و آیین‌نامه دولت مبنی بر تخصیص وام برای پروژه‌های نیکوکاران باید بانک‌ها وام یا تسهیلات مناسب در اختیار آنان قرار دهند. اصل بازپرداخت وام با نیکوکاران و سود آن با دولت است، اما بانک‌ها ازاجرای این مصوبه امتناع ورزیده، همکاری نمی‌کنند.
