ورزش؛ سنگ بنای توسعه
علما و دانشمندان علم توسعه، نیروی انسانی را مهمترین عامل پیشرفت و توسعه همه جانبه و متوازن میدانند و معتقدند کشوری که از نیروی انسانی خلاق و باکیفیت برخوردار باشد، میتواند با برنامهریزی مناسب و سیاستگذاری صحیح، با کمترین مشکل، راه توسعه را بپیماید.
بیشک یکی از شاخصههای نیروی انسانی با کیفیت، سلامت جسمی و روانی آنهاست که در بهبود بازده کار اثری بسزا دارد. بر هیچکس پوشیده نیست که نیروی انسانی کرخت، خموده و سست نمیتواند بازدهی مؤثری در امری که به وی محول شده داشته باشد. از این منظر، ورزش نه تنها از منظر فردی بلکه از جنبه اجتماعی نیز واجد اهمیت تلقی میشود.
جامعهای را که در آن ورزش کردن جزئی از برنامه روزانه شهروندانش باشد میتوان جامعهای شاداب و دارای ظرفیت پیشرفت قلمداد کرد، چه اینکه اهتمام مردم به ورزش از یک سو نشانه این است که جامعه از آرامش روانی کافی و لازم برخوردار است و از سوی دیگر حکایت از آن دارد که نیروی انسانی این جامعه با نشاط است و میتوان انتظار داشت راندمان توسعه در چنین جامعهای پیشرفتی شگرف داشته باشد.
اما در این میان نباید تمام توجه را به ورزش قهرمانی معطوف کرد. بلکه اتفاقاً این ترویج ورزش همگانی در جامعه است که میتواند بهعنوان یکی از شاخصههای توسعهیافتگی تلقی شود. اصولاً ورزش همگانی نه تنها میتواند سنگ بنای ورزش قهرمانی باشد بلکه با کمک به سلامت روحی و جسمانی جامعه، هم در حوزه شخصی و هم در حوزه اجتماعی، باعث رشد و پیشرفت میشود.