جز زیبایی ندیدم

در میان صحنه‎‌‎های زیبای تقدیم کمک‎‌‎های نقدی و غیرنقدی مردم در مضیقه به جبهه‎‌‎های جنگ، زیباترین قاب‎‌‎ها، کودکانی بودند که قلک‎‌‎های پس‎‌‎اندازشان را برای کمک به رزمندگان آورده بودند. گرچه در وهله اول توسط متولیان جمع‎‌‎آوری کمک‎‌‎ها از آنها می‎‌‎خواستند که «کار شما را خدا قبول کرده، دیگر نمی‎‌‎خواهد کمک کنید»، اما اصرارشان به اینکه این پول‎‌‎ها باید به جبهه برسد که «امام بر صدام پیروز شود» نشان از بزرگی سن عقلی آنها بود. قلک‎‌‎هایی که یا سفالی بودند یا به شکل تانک‎‌‎های پلاستیکی زیتونی‎‌‎رنگ و گاهی به شکل نارنجک که معلوم بود از مسجد آنها را گرفته‎‌‎اند.