جمعه‌های پاک

زهرا بلندی | خبرنگار: 

منطقه 1

هر جمعه به دل طبیعت می‌زنند. برای حیات و زنده ماندنش آستین همت بالا زده و پاکیزه و تمیزش می‌کنند. از شهروند 70 ساله گرفته تا جوان 20ساله را می‌توان اینجا مشاهده کرد. تک‌تک‌شان کیسه‌های بزرگی در دست دارند و به محض دیدن زباله خم شده و آن را از روی زمین برمی‌دارند. این آدم‌ها حقیقتاً دوستدار محیط‌زیست هستند و خود را رفتگران طبیعت می‌نامند. اعضایی که نه تنها در این گروه، بلکه تمام زندگی‌شان را وقف زمین کرده و برای سلامتی آن تلاش می‌کنند. آشنایی با این گروه و همراهی یک روزه آنها تجربه لذتبخشی بود که خوب دیدیم شما را هم در این لذت سهیم کنیم. 
    
گروه «رفتگران طبیعت» را 7 سال پیش «کاظم نجاریون» راه‌اندازی کرد. نجاریون 66 ساله بعد از 25سال زندگی در آلمان سال 1378 به وطن برمی‌گردد و به دلیل علاقه‌اش به محیط‌زیست این گروه را راه‌اندازی می‌کند. می‌گوید: «حفظ محیط‌زیست از کودکی دغدغه‌ام بود و هروقت به طبیعت می‌رفتم، همه زباله‌ها را جمع می‌کردم.» وی با یادآوری روزهایی که تازه به ایران برگشته بود، می‌گوید: «مدام با خودم کلنجار می‌رفتم که طبیعت را نه فقط در یک روز، آن هم روز طبیعت، بلکه باید مستمر و با مشارکت مردم از وجود زباله پاکسازی کرد.» 

نجاریون بیشتر توضیح می‌دهد: «خرداد سال 1390 بود. در سفری که همراه دوستان به مازندران رفته بودم، دسته‌جمعی زباله‌های رها شده در جاده و جنگل را جمع کردیم و تنها اقدامی که به فعالیت همیشگی ما اضافه شده بود، این بود که از فعالیت‌هایمان عکس گرفتیم و آن را در فضای مجازی منتشر کردیم. این موضوع با بازخوردهای مثبت بسیاری از کاربران روبه‌رو شد. بعد از مدتی گروه «رفتگران طبیعت» ایجاد کردم و اولین برنامه پاکسازی این گروه در بوستان سوهانک در شرق تهران سازماندهی شد که ۷۰ داوطلب در آن شرکت کردند و با تبلیغات گسترده، گروه ما روز به روز بزرگ‌تر شد.» 

«عمو کاظم» می‌گوید: «گروه ما با 70 داوطلب تشکیل و اکنون علاوه بر تهران، در 31 استان راه‌اندازی شده و هزارو500 عضو دارد.»

من خوب زباله جمع می‌کنم در سیصد و سی و دومین برنامه گروه رفتگران طبیعت، همراه آنها به رودخانه ولنجک آمده‌ایم. حدود 100 نفر اینجا حاضرند. «سیده ماه‌منیرحسینی» یا همان مامان ماه منیر 66 ساله ضمن خوشامدگویی به ما می‌گوید: «عشق به طبیعت و محافظت از آن شکر نعمت‌های خداست.» او 6 سال پیش از طریق فضای مجازی با این گروه آشنا شد و هم‌اکنون عضو دائمی گروه است. مامان ماه منیر ادامه می‌دهد: «یکی از حسن‌های شرکت در این برنامه‌ها این بوده که بسیاری از دوستان و بستگانم هم عضو گروه شده و الان آنها هم حافظ محیط‌زیست هستند.»

«ماشاالله غفاری» مرد میانسالی است که از 3 سال پیش در این گروه عضو شده است. او با لبخندی برلب می‌گوید: «به محض آشنایی با فعالیت‌های این گروه در صفحات مجازی، نخستین پیامی که ارسال کردم این بود که من خوب زباله جمع می‌کنم و عضو شدم. کم‌کم همسر و دخترم را هم برای شرکت در این برنامه که هم تفریح است و هم جنبه حمایتی از محیط‌زیست دارد ترغیب کردم.» غفاری ساکن محله پیروزی است. او یکی از اعضای گروه خیریه جمع‌آوری در بطری محله فرمانیه است و در این حوزه هم فعالیت می‌کند.




کیه که نمره‌اش بیسته

لباس یک شکل به تن ندارند، اما دستکش و کیسه‌های زباله‌ای که در دست دارند گویای فعالیتشان است. شور و شوق خاصی بین آنها دیده می‌شود. هر از گاهی یکی از اعضای گروه با صدای بلند می‌گوید: «کیه که نمره‌اش بیسته؟‌» و اعضا یک صدا به او پاسخ می‌دهند: «حافظ محیط‌زیسته!‌» افراد قدیمی‌تر جلو حرکت کرده و بچه‌ها را در مسیر درست هدایت می‌کنند. یک نفر مسئول ویژه جمع‌آوری در‌های بطری است، آنهایی که انبر در دست دارند زباله‌های تیز و برنده را جمع می‌کنند. «سمیه عاشری» بانوی 33 ساله‌ از سال 1391 عضو این گروه شده است.

در حالی‌که با دقت خاصی در حال جمع‌آوری زباله است، می‌گوید: «خوشبختانه میزان زباله‌های رها شده در طبیعت نسبت به سال‌های قبل خیلی کمتر شده و این مایه خوشحالی است.» وقتی از نحوه آشنایی‌اش با گروه سؤال می‌کنیم، می‌گوید: «اصالتاً سرابی و ساکن منطقه5 تهرانم. دیدن زباله‌ها در طبیعت همیشه برایم دردناک بود و هر جا زباله می‌دیدم آنها را از روی زمین جمع می‌کردم. تا اینکه با این گروه آشنا شدم و هدفم را به‌صورت جدی با عضویت در این گروه دنبال کردم.»

او که در شهرستان سراب هم این گروه را فعال کرده است، می‌گوید: «ما نمی‌توانیم حین جمع‌آوری زباله، تفکیک پسماند هم داشته باشیم و تنها درهای بطری را که برای خرید ویلچر برای نیازمندان جمع‌آوری می‌شود جدا جمع می‌کنیم و تفکیک مابقی زباله‌ها را به اداره بازیافت شهرداری می‌سپاریم.» 

«میثم تیموری» یکی از اعضای جوان گروه و اصالتاً شمالی است. او از سال 1380 در محله خانی‌آبادنو ساکن شده است. هر هفته برای شرکت در برنامه‌ها، مسافت زیادی را طی می‌کند و علاوه بر مشارکت در پاکسازی، عکاسی از فعالیت دوستان را نیز به عهده دارد. وقتی دلیل حضورش را در این جمع آن هم در یک روز تعطیل از او جویا می‌شوم، می‌گوید: «چه جایی بهتر از اینجا و چه‌کاری بهتر از این کار برای گذران تعطیلات آخر هفته؟! من عاشق این کار هستم و با حضور در این جمع انرژی مثبت می‌گیرم و با بارگذاری عکس‌ها در فضای مجازی دیگران را هم برای شرکت در گروه و حفظ محیط‌زیست ترغیب می‌کنم.»