شهر‌هایی که چاق می‌شوند

محمد سرابی 

افزایش جمعیت شهر‌ها مهم‌ترین مشکل سال اول دهه60 بود. در فروردین سال1360 سازمان‌های عمران استان‌ها از سوی نخست‌وزیر مطرح شد که یکی از اهداف آن، جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهر‌ها بود و تصمیم‌گیری درباره نحوه اجرای این کار را به استان‌ها واگذار می‌کرد. در همین ‌ماه آیین‌نامه خرید و فروش خانه در هیأت دولت تصویب شد که براساس آن خریدار نتواند خانه را تا 5سال به فروش برساند. همچنین با افزایش ساخت بنا‌های غیرمجاز، قائم‌مقام شهرداری تهران اعلام کرد ساختمان‌هایی که در زمین‌های غصبی و همینطور اراضی موات، حاشیه رودخانه و مانند آن ساخته شده باشند تخریب می‌شوند. در این خبر مشخصا از خاک سفید و یافت‌آباد نام برده شده است. در تیرماه و با افزایش دمای هوا، سازمان آب برای کاهش مصرف آب به شهروندان توصیه‌هایی کرد. در این خبر آمده بود که تا قبل از انقلاب پیش‌بینی می‌شد که جمعیت تهران تا 10سال آینده به 5.5میلیون نفر برسد اما در 2سال گذشته هجوم جمعیت این محاسبه را بر هم زده و باعث کمبود و قطع آب شده است. شهرداری و وزارت کشور در تلاش برای جلوگیری از افزایش جمعیت تهران، قوانین متعددی تعیین ‌کردند و در مهر این سال قائم‌مقام شهردار تهران اعلام کرد از این پس تنها برای ساختمان‌هایی جواز ساخت صادر خواهد شد که سطح زیربنای آنها از 165متر بیشتر نباشد. در آذرماه پرسشنامه‌هایی منتشر شد که هدف از آن‌ اثبات سابقه 10سال سکونت در تهران بود تا متقاضی بتواند پس از تأیید، در این شهر خانه بخرد. ارگانی به نام دفتر صدور مجوز خرید مسکن این کار را انجام می‌داد و مشکلات مربوط به تأیید مدارک و ارسال آن که از طریق پست انجام می‌شد، مدت‌ها ادامه داشت. در بهمن این سال پارکومتر‌های خیابان‌های فردوسی، نجات‌اللهی، بهار جنوبی، سعدی و جمهوری دوباره راه‌اندازی شدند و رانندگان با انداختن سکه می‌توانستند در مقابل آنها خودروی خود را پارک کنند.