گام‌های ساری به سوی شهر الکترونیک

اشکان جهان‌آرای| ساری - خبرنگار:


شهرداری ساری به عنوان بزرگ‌ترین شهرداری مازندران با 10 سازمان زیرمجموعه و حدود 5 هزار نیرو، طی سال‌های اخیر هم موفقیت‌های بیشتری نسبت به دوره‌های گذشته به دست آورده و هم چالش‌ها و حاشیه‌های بزرگ‌تری داشته است. شورای شهر ساری هم از این قاعده مستثنا نبود. مدیریت شهری ساری در سال 97 هم به فکر پرداخت و کاهش بدهی‌هاست و هم تکمیل برخی پروژه‌های بزرگ شهری. در همین راستا «علی‌اکبر زلیکانی» نایب رئیس شورای شهر ساری به چند پرسش همشهری درباره وضعیت مالی شهرداری و اجرای برخی پروژه‌ها پاسخ داد. 

در ماه‌های اخیر بارها عنوان شده که شهرداری ساری بدهی زیادی دارد. حتی رقم حدود هزار میلیارد تومان در این زمینه عنوان شده است. این موضوع را تأیید می‌کنید؟

این که شهرداری ساری بدهکار است را تأیید می‌کنم، اما طبق آمار، این بدهی زیر 300 میلیارد تومان است. تمام تلاش شهرداری هم این است که منابع مالی مناسبی برای پرداخت این بدهی‌ها تأمین شود. در جریان هستم که شهردار پیگیری‌های زیادی در سطح ملی برای جذب اعتبارات به منظور پرداخت بدهی‌های شهرداری ساری کرد، اما در این زمینه یک نکته قابل توجه وجود دارد که آن هم میزان سرمایه شهرداری ساری است. باید بدهی شهرداری این شهر را در مقابل دستاوردها ارزیابی کرد.

منظورتان چیست؟ یعنی بدهی‌ها حتی در حد زیر 300 میلیارد تومان را منطقی می‌دانید؟

بله؛ بدهی‌های شهرداری ساری با سرمایه‌ای که در چند سال اخیر توسط شهرداری ساری ایجاد شده قابل مقایسه نیست. سرمایه‌ای که شهرداری ساری در این دوره 5 ساله ایجاد کرد بیشتر از همه دوره‌های گذشته است. برای محاسبه سرمایه باید دارایی منهای بدهی را محاسبه کنیم. اگر با این شکل به بدهی‌های شهرداری ساری نگاه کنیم، درمی‌یابیم که شهرداری چندان هم بدهکار نیست. چون سرمایه‌های بزرگی برای شهر ایجاد کرد.

یعنی فعالیت‌های مالی شهرداری ساری را تأیید می‌کنید؟

معتقدم نابسامانی‌هایی در حوزه مدیریت مالی در همه جا وجود دارد. در شهرداری ساری هم به نظرم به اصلاحات جدی در ساختار مدیریتی نیاز داریم. اعضای شورای شهر هم در این زمینه اتفاق نظر دارند که باید اصلاحاتی به ویژه برای مبارزه با فساد مالی انجام شود. شهردار هم در این زمینه همراه است و اعلام کرده که با جدیت همکاری خواهد کرد.

برخی منتقدان می‌گویند که شهرداری ساری هم مانند بسیاری از شهرداری‌های بزرگ کشور به سمت شهرفروشی پیش رفته تا بخشی از کمبودهای مالی خود را جبران کند. نظر شما چیست؟

این موضوع به عنوان یک راهکار مد نظر شهرداری قرار نگرفته، اما در همه شهرداری‌ها دیده می‌شود. ریشه را باید از جای دیگری جست‌‌وجو کرد. وابستگی شهرداری‌ها به منابع دولتی کم شده، اما به جای آن چیزی ندادند؛ بنابراین شهرداری‌ها از سر ناچاری به سمت شهرفروشی روی آوردند. البته این بدان معنا نیست که شهرداری ساری شهرفروشی می‌کند. اتفاقا با تخلفات ساختمانی در شهر به طور جدی برخورد می‌شود ولی آیا به این فکر شده که وقتی جلوی ساخت و سازها را بگیریم چه چیزی باید جایگزین آن شود؟ به نظرم تا زمانی که شهرداری‌ها جزایر جدا افتاده‌ای از بقیه حاکمیت باشند نمی‌توان انتظار داشت که ایده‌آل و موفق عمل کنند.وظیفه تنظیم بازار در اصل به عهده شهرداری‌هاست، اما در عمل نقشی ندارند. اگر به شهرداری‌ها نقش بیشتری برای مدیریت بدهند، بی‌شک درآمدهای کثیف حذف می‌شود. طرح آمایش سرزمین که به تصویب شورای برنامه‌ریزی رسید کجاست؟ طبق این طرح شهرداری‌ها می‌توانند درآمدزایی و حتی اشتغال‌زایی داشته باشند. شهرداری‌ها می‌توانند تولیدکننده و حتی صادرکننده برخی محصولات مانند گل، گیاه و میوه‌ باشند، اما نمی‌خواهند به شهرداری‌ها نقش داده شود. 

شهرداری ساری در چند سال اخیر دست روی برخی پروژه‌ها گذاشت که بیشتر دیده شد، اما چرا در بعضی مسائل مانند نوسازی بافت فرسوده تقریبا اقدامی انجام نشد؟

ساری بیشترین مساحت بافت فرسوده را در شهرهای مازندران دارد. حدود 700 هکتار بافت فرسوده در این شهر تاریخی داریم. شهرداری و شورای شهر تلاش زیادی کردند تا ساری در طرح بازآفرینی بافت‌های فرسوده که قرار است توسط دولت در شهرهای مختلف اجرا شود، قرار بگیرد. خوشبختانه ساری یکی از 10 شهری است که این طرح قرار است در آن اجرا شود و برایش هم ردیف بودجه در نظر گرفته شد. شهرداری برای بافت فرسوده برنامه داشت و طرح مصوبی برای بهسازی بافت فرسوده در نظر گرفته شده بود که شامل پیاده‌راه خیابان جمهوری می‌شد، اما اجرای آن سخت بود. همان طرح تصویب شده باعث شد که ساری را در طرح ملی بازآفرینی بافت فرسوده ببینند. حدود یک‌سوم از بافت فرسوده ساری در این طرح دیده شده است. از سوی دیگر برای بهسازی بافت باارزش شهر ساری با توجه به تاریخی بودن محدودیت‌هایی هم داریم. برای مثال زیر بخشی از بافت باارزش ساری، شهری با قدمت هزار ساله داریم که می‌تواند یک جاذبه گردشگری باشد. کار کردن در چنین بافت‌هایی کار چندان ساده‌ای نیست و به ملاحظات زیادی نیاز دارد.

چند طرح در ساری وجود دارد که نگاه خیلی از شهروندان به آن‌هاست. بوستان ولایت، زباله‌سوز، بوستان بانوان و پل کابلی از جمله این طرح‌ها هستند. سرنوشت‌شان به کجا ختم می‌شود؟

برای تکمیل بوستان بانوان، بوستان ولایت و تملک و گشایش مسیر بعد از پل کابلی اعتبارات خاصی در بودجه سال 97 شهرداری در نظر گرفته شده است. بوستان ولایت هم پیشرفت خوبی دارد و نهایتا تا 3 ماه دیگر به بهره‌برداری می‌رسد. این پروژه‌ها بخشی از همان سرمایه‌های ایجاد شده در شهر هستند که به آن اشاره کردم.

پروژه زباله‌سوز چطور؟

شخصاً امیدی ندارم که این پروژه تا پایان امسال هم به بهره‌برداری برسد. پیمانکار در این پروژه خیلی از برنامه زمان‌بندی عقب است.  البته من معتقدم برای حل معضل پسماند در سراسر مازندران اراده‌ای وجود ندارد؛ بحث پیچیده‌ای است. در همین ساری سالانه 40 میلیارد تومان هزینه حمل زباله داده می‌شود. این اعداد و ارقام می‌تواند مافیایی ایجاد کند که تمایلی به حل معضل پسماند نداشته باشد. البته سازمان مدیریت پسماند شهرداری ساری با اجرای طرح تپش تلاش می‌کند تا حدودی معضل زباله را مدیریت کند. پیش‌بینی می‌شود که تا پایان نیمه نخست امسال با اجرای درست طرح تپش، هزینه انتقال زباله حدود 40 درصد کاهش یابد، اما حقیقت این است که چون برنامه مدونی که صفر تا صد پروژه زباله‌سوز را با هم ببیند نداریم، نمی‌دانیم زباله‌سوز چه عملکرد و نتیجه‌ای خواهد داشت.

فکر می‌کنید مهم‌ترین اولویت شهرداری ساری در سال 97 چه باید باشد؟

مهم‌ترین گام، حرکت به سمت شهر الکترونیک و سامانه یکپارچه‌ شهرسازی است. 4 سال است که روی این موضوع تأکید می‌کنم تا اتفاق بیفتد اما اراده‌ای دیده نشد. حتی نرم‌افزار لازم هم طراحی شده است. دلیلش این است که با اجرای این پروژه دست‌هایی از درآمدهای غیرقانونی قطع می‌شود. اجرای این پروژه هم فساد را کم می‌کند و هم از منابع شهرداری صیانت خواهد کرد.