مثل یک فرزند

 ندا زندی   

از همان روزهای نوجوانی، زمانی که به همراه معلمانش در باغ پدری گرد هم می‌آمدند و ساعت‌ها به گفت‌وگو می‎نشستند، نقشه راه زندگی برایش روشن‌تر از دیگران بود. می‌دانست که دوست دارد به فرهنگ مملکتش خدمت کند و از آنجا که سختکوش، خلاق و با پشتکار بود بهترین‌هایش را خلق کرد. سیف‌الله وحیدنیا، پس از تحصیل در رشته حقوق دانشگاه تهران، برای ادامه تحصیل راهی فرانسه شد و با مدرک عالی بیمه و دکتری تجارت به وطن بازگشت. در سال1342 بود که مجله علمی و ادبی «وحید» را منتشر کرد و اندکی بعد انتشارات «وحید» را نیز راه انداخت. تمام هم ‌و غمش مؤسسه مطبوعاتی و انتشاراتی وحید و علاقه‌مندی‌ها و مسئولیت‌های فرهنگی‌اش بود و آنچنان به آنها دلبسته بود که اگر تعداد فرزندانش را از او می‌پرسیدند مجله وحید را نیز به تعداد فرزندانش می‌افزود. در سفرهای مختلفی که به نقاط مختلف جهان داشت نشریات مختلف را رصد می‌کرد و به پرسشگری درباره پیشرفت‌های آنان می‌پرداخت تا پس از بازگشت بهترین تجربه‌هایش را در انتشارات و نشریه به‌کار بندد. انتشارات وحید حدود 25سال به حیات خود ادامه داد و کتب بسیاری همچون «چند مقاله تاریخی و ادبی» از نصرالله فلسفی و «دادگستری در ایران از انقراض ساسانی تا ابتدای مشروطیت» به قلم سیدمحمد محیط طباطبایی را به چاپ رساند. وحیدنیا همچنین به تاسیس چاپخانه «وحید» نیز مبادرت ورزید. همچنین در سال 1345، به‌منظور واردات و صادرات کتاب و مطبوعات، سازمان بین‌المللی کتاب را ایجاد کرد که به گفته سیدفرید قاسمی در شانزدهمین کتاب مشاهیر نشر کتاب ایران، از بهترین ابتکارات او بود. وحیدنیا نزدیک به 70سال از عمر خود را صرف فعالیت‌های فرهنگی کرد و در سال1388 در تهران درگذشت.