دست های خالی در رم

  جواد نصرتی      

یک سال بعد از 2طلایی که کشتی‌گیران ایرانی در مسابقات جهانی تهران کسب کردند، در المپیک 1960 رم (1339)، امید ایران برای کسب مدال طلا در کشتی بسیار زیاد بود، مخصوصا با حضور امامعلی حبیبی، تختی، سیف‌پور و مهدی‌زاده، این امید بسیار تقویت شد و در افکار عمومی سخن از کسب 4مدال طلا در المپیک، انتظار را بسیار بالا برده بود. اما کشتی‌گیران در رم یک شوک بزرگ را به ورزش ایران وارد کردند، به‌صورتی که کیهان ورزشی تیتر زد؛ ورزش ایران عزادار شد. در این مسابقات تنها غلامرضا تختی بود که در فینال حاضر شد و با شکست در برابر عصمت آتلی، حریف ترکیه‌ای، نقره گرفت.  سیف‌پور به مدال برنز دست یافت و محمد پذیرایی هم در کشتی فرنگی به برنز رسید. در وزنه‌برداری نیز اسماعیل علم‌خواه در دسته خروس وزن با مجموع 330کیلوگرم به مدال برنز اکتفا کرد.
در آن روزهای خاص که ایران وارد دهه چهارم قرن می‌شد، این یک شکست بزرگ برای ورزش ایران محسوب می‌شد؛ جایی که از حضور بیست‌وپنج‌نفره ورزشکاران ایرانی، تنها 4مدال غیر طلا نصیب ایران شد و انبوهی از عکس‌هایی که تاریخ‌ساز شدند.