صدای ورزش ایران

جواد نصرتی 
 هیچ‌کس به اندازه عطاءالله بهمنش نتوانسته است ورزش را به میان مردم ببرد. نوشته‌های پرمغز و گزارش‌های شنیدنی بزرگ‌ترین گزارشگر تاریخ ورزش ایران، چند نسل از ایرانی‌ها را عاشق ورزش کرد و استانداردهای جدیدی به گزارشگری ورزشی در ایران داد. کلمات و تعبیرهایی که او در گزارش‌هایش استفاده می‌کرد، تا دهه‌ها بعد توسط گزارشگران جوان‌تر استفاده می‌شد. بهمنش که در 1302 در کرمانشاه متولد شده بود، دهه20 به تهران آمد و در بانک ملی استخدام شد. فعالیت مطبوعاتی‌اش را در زمستان 1330 با مجله نیرو و راستی شروع کرد و برای چند دهه بعد از آن، مهم‌ترین چهره گزارشگری ورزش ایران بود. او در سال1337 نخستین گزارش ورزشی زنده در رادیو را انجام داد و نخستین گزارش زنده تلویزیونی هم کار او است. بهمنش که بیشتر به‌خاطر صدایش شناخته می‌شود، نویسنده‌ای توانا بود و اعتقاد داشت‌ نوشتن جوهر کار او است. او در مصاحبه‌ای که در کتاب «روزنامه‌نگاری ایرانی» منتشر شده درباره نقش نویسندگی در کارش گفته است: «گزارشگر رادیو و تلویزیون باید نویسنده چیره‌دست باشد. اگر ادبیات مملکتش و قضاوت مردم را دور بریزد و به آن اهمیت ندهد و از کنار مسائل فنی بدون توجه بگذرد، هیچ نمی‌ارزد». بهمنش، خود ورزشکار هم بود و در جوانی، چند دوره قهرمان دوی نیمه‌استقامت تهران شد و دفاع راست تیم فوتبال بانک ملی هم بود و به تنیس و کوهنوردی هم می‌پرداخت. مرحوم بهمنش بعد از انقلاب فرصت چندانی برای فعالیت در رادیو و تلویزیون پیدا نکرد.