سپیدموی احترام‌برانگیز
مصطفی عدل، 20بهمن 1328 سناتور شد
حمیدرضا محمدی
حقوق‌دان بود و عالِم علم حقوق؛ هم وزارت دادگستری را تجربه کرد و هم ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران را. برای همین هم بود که وقتی در دولت سهام‌السلطان بیات، قرار شد کسی ریاست هیأت نمایندگی ایران در سازمان ملل‌متحد را به عهده بگیرد، این وظیفه بر او محول شد. هیأت نمایندگی ایران را ۱۶نفر تشکیل می‌دادند؛ از علی‌اکبر سیاسی و‌اللهیار صالح و قاسم غنی و نصرالله انتظام گرفته تا سیدباقر کاظمی و صادق رضازاده شفق و جلال عبده و لطفعلی صورتگر و در رأس آنها مصطفی عدل.
آنها که برای شرکت در کنفرانس سانفرانسیسکو، فروردین 1324عازم آمریکا شدند، تا پنجم تیر که منشور به امضا رسید در آنجا ماندند و وقتی بازگشتند، پس از ابراهیم حکیمی، محسن صدرالاشراف به نخست‌وزیری رسیده بود.
منصورالسلطنه عدل در نطق مهم خود در مجمع عمومی سازمان ملل، از اشغال ایران توسط قوای بیگانه گفت و به خسارات ناشی از جنگ به ایران پرداخت و از حفظ استقلال و تمامیت‌ارضی کشور یاد کرد.
او از سوی ایران، منشور ملل متحد را به امضا رساند و بعد، خودش، برای نخستین‌بار، این اعلامیه را به فارسی ترجمه کرد. او شخصیتی خاص در این اجلاس بود. جدا از جلال عبده که از «سعه نظر و سخاوت معنوی مختص به‌خود» او نوشت، لطفعلی صورتگر هم در خاطراتش، مرقوم کرد که «جثه کوچک این مرد مطلع در مقابل هوش و بصارت نخستین درجه او و ادبی که از حرکات و طرز نشستن وی آشکار است به چشم نمی‌آید و موی سپید و چهره چین‌خورده او بی‌اختیار همه را به احترام در برابر وی ناگزیر می‌سازد... ما مردم ایران در تاریخ این گیتی بزرگ به ادب و آراستگی شهره‌ایم و آقای عدل برای اینکه نمودار این خصال باشد یکی از بهترین و لایق‌ترین مأمورین کشور ماست.»
کتاب «حقوق اساسی یا اصول مشروطیت» او، همین حالا هم در دسترس است.
در همینه زمینه :
