با مردم

   پارک خواجوی کرمانی را به مردم دروازه غار برگردانید
7سال قبل پارک سرسبز و دایر خواجوی کرمانی در منطقه دروازه غار را که دارای درختان 10 تا 15ساله بود قلع و قمع کردند و به جایش اسکلت‌های فلزی و دکل‌های بد شکل گذاشتند که اگر ثمری می‌داد و تبدیل به مکانی فرهنگی می‌شد، باز هم قابل تامل نبود؛ اما از آن زمان تاکنون این دکل‌ها و سازه‌های فلزی به حال خود رها شده و پارک هم دیگر پارک نیست. واقعا مجریان این طرح نباید مواخذه بشوند که چرا این 10هکتار فضای سبز را از مردم دریغ کرده‌اند و این همه سرمایه به‌صورت دکل و فلز زیر باد و باران مستهلک می‌شود ؟
از ساکنان دروازه غار

   اگر مدارس حضوری است، چرا فقط برای رفع اشکال
فرزندم در دبستانی غیرانتفاعی در سمنان تحصیل می‌کند که توافق شده کلاس‌های حضوری آن فقط برای رفع اشکال باشد. سؤال این است که اگر فرزند من و امثال او مجبورند از خانه خارج شوند، چرا فقط برای رفع اشکال و اگر قرار نیست خارج شوند همه کلاس‌ها آنلاین باشد. نکته دیگر اینکه مدارس یک نرم افزار به درد بخور و کارآمد واحد درنظر نمی‌گیرند که دانش‌آموزان اسیر سیستم بی‌نظم و کند شاد نشوند. نرم افزار آدوب که معرفی کرده‌اند کُند و ناکارآمد است و لااقل سیستم اینترنت سمنان پاسخگوی آن نیست. وقتی هم به مسئولان گلایه کردیم گفتند فرزندتان را از مدرسه غیرانتفاعی ببرید و در مدرسه دولتی ثبت نام کنید؛ این در حالی است که شهریه یک سال تحصیلی را پیش پرداخت کرده‌ایم. واقعا چه بر سر ما می‌آورند؟
مادر یک دانش‌آموز ابتدایی از سمنان

   خیابان شهید گلابی حتی یک چراغ ندارد
خیابان شهید گلابی، جنب پارک بهجت آباد واقع در منطقه 6تهران تاریک است و حتی یک چراغ عمومی در آن تعبیه نشده است؛ درحالی‌که پررفت و آمد است و شب‌ها می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
علی مجیدی راد از تهران

   قرص تیوتکسین 5میلی گرم همچنان نایاب است
قرص تیوتکسین 5میلی‌گرم که قرصی حیاتی برای بیماران اسکیزوفرنی تولید نمی‌شود و تولید نشدن آن برای خانواده‌های بیماران مشکل ساز شده است. هر چه پیگیر می‌شویم فایده‌ای ندارد. پیش از این شرکت رازک تیوتکسین تولید می‌کرد که اکنون نمی‌کند، لطفا شرکت دیگری غیر از رازک هم تیوتکسین تولید کند.
توکلی پدر بیمار

   برخورد بسیار بد و نسنجیده با یک معتاد
برادر من که تحت درمان با متادون است به‌عنوان معتاد متجاهر دستگیر شد. وقتی مدارک درمان از او خواستند، برگه سلامتی‌اش را ارائه کرد که قبول نکردند؛ چون مُهر نداشت و علت آن غیبت پزشک معالج او به‌دلیل کرونا بود. در نتیجه او را با رفتار بسیار بد به بازداشتگاه منتقل کردند و اجازه دیدار هم به ما ندادند. در زندان به ما گفتند چند سکه بهار آزادی بدهید تا آزادش کنیم و برخی نیز گفتند با کلانتری وارد مذاکره شوید و رقمی بدهید تا او را رها کنند. آیا این واقعا روش برخورد با یک معتاد تحت درمان است؟ در نهایت هم به من گفتند برو پیش دادستان کل و سخنت را بگو که می‌دانم شدنی نیست و اصلا دادستان کل برای آزادی یک معتاد که نباید دستگیر می‌شد چرا باید وقت بگذارد. صدای من را به گوش مسئولان قوه قضاییه برسانید.
مژگان شفیعی از تهران