همه‌گیری کرونا و بازگشایی مدارس
محمدکامران درخشان_روانپزشک
پس ازگذشت بیش از6ماه از تعطیلی مدارس و با اینکه هنوز ویروس کرونا روزانه جان بسیاری از هموطنان را تهدید می‌کند، اول این هفته، پانزدهم شهریور مدارس کل کشور بازگشایی شد. بیش‌از 11میلیون دانش‌آموز و بیش از یک‌میلیون معلم و کارکنان در بیش از 90هزار مرکز آموزشی در سراسر کشور شروع به تحصیل و کار کردند. به یقین بازگشایی مدارس، بزرگ‌ترین فعالیت اجتماعی است که پس‌از همه‌گیری کرونا راه‌اندازی شده. بازگشایی مدارس نیز مانند سایر فعالیت‌های اجتماعی اگر با رعایت ضوابط و شیوه‌نامه‌های بهداشتی و اجتماعی منتشرشده از طرف ستاد ملی مبارزه با کرونا صورت بگیرد، می‌تواند تا حد زیادی ضامن سلامتی و مصونیت فرزندان عزیز این مرز و بوم از ابتلا به کرونا باشد.
مدیریت اجرای شیوه‌نامه‌های بهداشتی در این سطح وسیع کشوری البته نیازمند هماهنگی دقیق دستگاه‌های تصمیم‌گیری و اجرایی است که انتظار می‌رود قبل از بازگشایی مدارس، مسئولان دلسوز به حصول آن اطمینان یافته باشند و بدون‌شک انتشار گزارش درباره نتایج تلاش‌ها و هماهنگی‌ها که پیش‌فرض این بازگشایی عظیم است، به عموم مردم و خانواده‌ها می‌تواند از نظر روانشناسی اجتماعی به کاهش سطح نگرانی خانواده‌ها درباره فرزندان دلبندشان بینجامد. با وجود تلاش‌های به‌عمل‌آمده هنوز به‌نظر می‌رسد برای بهبود عملکرد دستگاه‌های اجرایی و رعایت بهداشت در مدارس نیازمند کوشش‌ها و اصلاحاتی هستیم و لازم است که دانش‌آموزان، معلمان و خانواده‌ها برخی سبک‌های زندگی در همه‌گیری کرونا و حتی بعد از آن را با رعایت احتیاط در مدارس و کنار یکدیگر یاد بگیرند و تمرین کنند.
با وجود ایجاد برخی زیرساخت‌های لازم برای ادامه آموزش از راه دور، حضور فرزندان در مراکز آموزشی در کنار هم و با معلمان دلسوز، منافع تربیتی و روان‌شناختی عظیمی فراتر از تحصیل برای دانش‌آموزان درپیش رو دارد.
فرایندهای شکل‌گیری شخصیت و هویت اجتماعی در نوجوانان، که در خانواده شروع شده است، در مدرسه و در میان دوستان و همسالان شکل و قوام می‌یابد و تجربه ماندن درخانه طی 6ماه اخیر که البته برای حفظ سلامتی و کاهش خطر ابتلا و انتشار کرونا در بسیاری مراحل
ضروری بود، باعث کسالت و گاهی افزایش تنش در نوجوانان و خانواده‌ها شده است.
نوجوانانی که طی چند ماه اخیر به‌اجبار در منزل مانده‌اند از نظر جسمی سالم ولی از نظر ذهنی و روانی با چالش‌هایی روبه‌رو بوده‌اند. اینکه چگونه فرزندانمان را از نظر جسمی سالم و از نظر ذهنی بانشاط و سرزنده تربیت کنیم مسئله‌ای است که پیش روی والدین و مسئولان قرار دارد.
نویسنده باور دارد که این یک مشکل جهانی است که با جمع‌آوری امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری و افزایش مشارکت در سطح ملی و توجه به شرایط بومی و فرهنگی بایستی به حل و مدیریت آن همت گماشت.
در همینه زمینه :
گزارش کوتاه
سینمای‌جهان
سینمای جهان
نگاه فنی