سال بالایی های ابدی

  حافظ روحانی  

به فاصله 2سال نخستین شاگردان دانشکده هنرهای زیبا (که در آن دوران هنرکده خوانده می‌شد) فارغ‌التحصیل شدند. این فارغ‌التحصیلان احتمالاً تنها محصلان این مؤسسه بودند که هیچ‌گاه در محل نهایی‌، در محوطه دانشگاه تهران تحصیل نکردند. آنها همان دانشجویانی هستند که در سال اول در مدرسه مروی و در کنار طلاب این مدرسه درس خواندند و سپس تحصیل‌شان را در زیرزمین دانشکده فنی به پایان رساندند؛ پس به دوره‌ای تعلق دارند که هنر به شکل عینی سربار است و فاقد ساختمانی از آن خود. دیگر اینکه همه این فارغ‌التحصیلان که درس‌شان را به فاصله 2سال در 2 رشته معماری و نقاشی به پایان رساندند، مرد هستند. هر سه فارغ‌التحصیل رشته نقاشی اما بعدتر از چهره‌های آکادمیک می‌شوند؛ جواد حمیدی و جلیل ضیاءپور که در دانشگاه تهران می‌مانند و حسین کاظمی که به ریاست دانشکده هنرهای تزئینی هم می‌رسد. به نقل از مقاله‌ای به قلم مرتضی ممیز که به مناسبت 50سالگی دانشکده هنرهای زیبا نوشته شده، مدت تحصیل در رشته معماری تنها 3سال به درازا کشیده. درحالی‌که این مدت برای رشته نقاشی 5سال بوده. ولی او مرتکب یک اشتباه می‌شود؛ دانشجویان رشته معماری تحصیلات خود را از سال1317 و در مدرسه عالی معماری آغاز کرده بودند و در هنرکده هنرهای زیبا به پایان می‌رسانند. هر چه که بود آنها نخستین‌ها بودند.