رونق واسطه‌گری سرپایی
ایمان مهدی‌زاده_پژوهشگر توسعه پایدار
دندانپزشک برای جراحی لثه ساعت 21در مطب قرار می‌گذارد و بعد از پایان کار اذعان می‌کند که دستگاه کارتخوان نداریم و لطفا از طریق اپ پول به حسابش واریز شود. تعمیرکار آبگرمکن از نمایندگی می‌آید و هزینه تعمیر را یک میلیون تومان اعلام و کار را انجام می‌دهد. پس از اتمام کار فاکتور ارائه نمی‌دهد و می‌گوید به دلایل استاندارد نمی‌توانیم فاکتور بدهیم. اصناف بسیاری به‌دلیل گریز از گره‌های مالیاتی، هزینه خدماتشان را نقدی و بدون فاکتور محاسبه می‌کنند.
دلایل زیادی وجود دارد که ما ایرانی‌ها استاد دورزدن قوانین شده‌ایم.
هرجا که مقررات‌زدایی برای رونق کسب و کار اتفاق افتاد در آن بخش رشد کردیم اما در اغلب حوزه‌ها به‌دلیل وضع مقررات پیچیده و دست و پاگیر نه‌تنها کسب و کار واقعی وجود ندارد بلکه زمینه واسطه‌گری در حد کارچاق‌کن فراهم می‌شود.
کسی در این میان باید یافت که مسیر دور زدن مقررات را بشناسد. از سویی دیگر ترویج فرهنگ مهندسی معکوس، باعث شده شهروندان آن را آموخته و برای پرداخت به دولت از این ترفندها بهره ببرند.
این روزها که کرونا کسب و کارهای زیادی را تحت‌تأثیر قرار داده و مردم زیادی را دچار بحران‌های مالی کرده، افزایش مالیات نیز از سویی این بحران را دامن زده‌است. شاید برای همین میزان تقاضای پروانه کسب در کسب و کارهای زیادی به حداقل رسیده و خیلی از کسبه اصناف در پی تحویل پروانه کسب و ابطال آن
هستند تا از لیست پرداخت‌کنندگان مالیات بیرون بروند.
شهروندان و اصنافی که معتقدند در شرایط دشوار کرونا باید از سوی مرجعی حمایت می‌شدند و حالا باید پول بیشتری بپردازند. فعالان صنفی زیادی که این روزها در محل کار و در بازار یا پاتوق کاری حضور دارند اما رها از مقررات اتحادیه و مالیات همچنان مسیر شغلی را ادامه می‌دهند.
این افراد مغازه‌ها و پروانه کاری را به اتحادیه باز می‌گردانند و با اعتبار و ارتباطی که در آن رسته شغلی پیدا کرده‌اند امورشان را می‌گذرانند و به زعم خودشان پول اضافی نیز پرداخت نمی‌کنند.
این روزها در ایران مغازه‌داری برای اصناف بسیاری به‌صرفه نیست و این عامل باعث کوچک‌تر شدن بدنه اتحادیه‌ها و انجمن‌ها می‌شود.
