نکته بازی

خودت دروازه‌بان اول بخر!

همه اتفاقات عجیب فینال جام حذفی را هم اگر هضم کنیم، نمایش حیرت‌انگیز حسین حسینی در این مسابقه فراموش‌نشدنی است. این اصلا یک چیز دیگر بود. یعنی رسما هر چه توپ آمد و نیامد وارد دروازه استقلال شد. اینطور به‌نظر می‌رسد که آبی‌ها اگر در این بازی گلر هم نداشتند، بیشتر از این 3 گل را نمی‌خوردند. حسینی در داربی حذفی هم نمایش چشمگیری نداشت، اما به هر حال پنالتی بد احمد نوراللهی را مهار کرد و با اشک شوق از زمین بیرون رفت. ماجرای فینال اما، سکانس پایانی فصل بسیار بدی بود که حسینی پشت سر گذاشت. او به وضوح نشان داد پیراهن شماره یک برایش سنگین است و بی‌رقیب، اموراتش نمی‌گذرد. ما اگر جای حسینی بودیم، حتی از قرارداد خودمان می‌بخشیدیم تا باشگاه برای فصل بعد یک دروازه‌بان اول بخرد. اینطوری لااقل آبروی‌مان حفظ می‌شد!


دنبال آدم بی‌تقصیر بگردید

جناب سلطانی‌فر، وزیر ورزش اخیرا در اظهارنظری تامل‌برانگیز فرموده‌اند: «در ماجرای ویلموتس نباید دنبال مقصر باشیم.» خب ایشان راست می‌گویند. اصلا چه کاری است دنبال مقصر رفتن؟ حالا به فرض مقصر را هم پیدا کردید؛ چه کار می‌توانید با او بکنید؟ مگر با مقصران قبلی چه کار توانستیم بکنیم؟ اساسا شرایط ورزش ما طوری است که اگر دنبال آدم بی‌تقصیر بگردیم، راحت‌تر پیدا می‌کنیم! الان بروید سراغ تاج، از ساکت غفلت می‌شد، ساکت را بگیرید، اسلامیان قسر در می‌رود، همه اینها را هم که با هم داشته باشید، خود جناب وزیر باقی می‌ماند. بنابراین نتیجه می‌گیریم مثل همیشه پیدا کردن مقصر را فراموش کنیم و دنبال جور کردن6 میلیون یورو باشیم. خیال‌تان راحت باشد این داستان زیاد هم طول نمی‌کشد؛ هنوز پرونده ویلموتس بسته نشده، یک شاهکار جدید رو می‌شود که البته آنجا هم نباید دنبال مقصر باشیم.


همه رسیدند، تو هنوز در راهی؟

مهدی طارمی تنها یک فصل بعد از عبور از دروازه اروپا، به پورتو پیوست؛ تیمی که شاید در حد غول‌های قاره سبز نباشد، اما به‌عنوان قهرمان پرتغال برای خودش اسم و رسم و اعتباری دارد. قطعا این انتقال برای طارمی یک نقطه عطف محسوب می‌شود و چه بسا او با درخشش در لیگ قهرمانان اروپا حتی بیش از این هم پیشرفت کند. این وسط فقط یک سؤال باقی می‌ماند؛ اینکه چطور طارمی یکساله راهی را رفت که سردار آزمون 8 سال است می‌رود و تمام نمی‌شود؟ همه این سال‌ها مکررا در مورد پیشنهادهای آزمون خوانده و شنیده‌ایم، اما او نهایتا بین باشگاه‌های روسی دست به‌دست می‌شود. علیرضا جهانبخش هم تا لیگ برتر انگلستان رفت، گرچه خیلی به نفعش نشد. سردار اما همه درخشش‌هایش را خرج آسمان روسیه می‌کند. دل بکن پسر؛ 26سالت شد.