شیرین و فرهاد نخستین فیلم موزیکال سینمای ایران

سعید مروتی 

باز هم عبدالحسین سپنتا، باز هم اردشیر ایرانی و باز هم استودیو امپریال فیلم. عشق سپنتا به ادبیات این بار در اقتباس ادبی از نظامی جلوه یافت. سناریو در ۱۳۱۳ تنظیم شد و چون بیشتر دیالوگ‌ها از اشعار نظامی برگرفته شده بود و عملا قرار بود فیلمی موزیکال ساخته شود، در انتخاب بازیگران دقت بیشتری صورت گرفت تا لهجه بازیگران آسیبی به فیلم نزند. فخرالزمان وزیری در نقش شیرین و نصرت‌الله محتشم در هیأت خسرو ظاهر شدند و سپنتا هم نقش فرهاد عاشق‌پیشه را عهده‌دار شد. ایران دفتری و روح‌انگیز سامی‌نژاد از دیگر بازیگران فیلم بودند. مصطفی نوریانی، نوازنده ویولن، موسیقی اختصاصی‌ای برای شیرین و فرهاد ساخت.
حاصل کار فیلمی شد که از آن به‌عنوان بهترین فیلم سپنتا نام برده شد. خرداد ۱۳۱۴ فیلم با نام «خسرو و شیرین» در سینماهای مایاک و سپه اکران شد. فیلم در اکران دومش تغییر نام داد و این بار با‌عنوان «شیرین و فرهاد» در سینما سپه روی پرده رفت. عنوان اول احتمالا انتخاب تهیه‌کننده و نام دوم مورد پسند کارگردان بوده.
کارگردانی که از حاصل کارش رضایت داشت: «شیرین و فرهاد را بسیار دوست دارم، چون آنچه را که باور داشتم درست است، در این فیلم انجام دادم. به‌خصوص اینکه نه چون زمان دختر لر مبتدی بودم و نه چون زمان تهیه فیلم فردوسی در قید زمانی محدود و کوتاه و انجام یک سفارش.‌» (تاریخ سینمای ایران/ جمال امید)
فیلم در سال‌های بعد هم نمایش‌های محدود و گذرایی داشت.


نمایی از فیلم شیرین و فرهاد