پاس گل تلویزیون به مدیران ضعیف پرسپولیس

بهروز رسایلی

عجیب‌ترین بخش از واکنش‌های سریالی باشگاه پرسپولیس به یک شوخی زشت در شبکه اول سیما، جایی بود که مهدی رسول‌پناه به سازمان لیگ نامه نوشت و خواهان عدم‌حضور دوربین‌های تلویزیونی در ورزشگاه آزادی شد. در حقیقت سرپرست باشگاه پرسپولیس تلویزیون را با جلوگیری از پخش مسابقات این تیم تهدید کرد؛ ترفندی تکراری که معمولا در صددرصد موارد بی‌نتیجه بوده است. به هر حال مطابق انتظار، هم مجری مورد نظر و هم شبکه یک از هواداران پرسپولیس عذرخواهی کردند و الان که شما این مطلب را می‌خوانید، به‌احتمال فراوان کل داستان جمع شده است. در عین حال چند نکته در این مورد داریم که واقعا حیفمان می‌آید ننویسیم. این نکته‌ها لااقل برای آینده مهم هستند.

  1-واقعا این تهدید راه‌ندادن دوربین‌ها چیست و تا چه زمانی قرار است ادامه داشته باشد؟ خوب است که غالبا به جایی هم نمی‌رسد. آخرین باشگاهی که از این اهرم فشار استفاده کرد تراکتور بود. مدیران تیم تبریزی درست پیش از آغاز تعطیلات کرونایی به‌خاطر اظهارنظر گزارشگر بازی پرسپولیس و شهرخودرو تهدید کردند که دوربین‌ها را به ورزشگاه راه نمی‌دهند، اما بعد از بازگشایی لیگ اساسا به روی خودشان نیاوردند. سؤال مهم‌تر این است؛ اگر مسابقات پرسپولیس از تلویزیون پخش نشود، آن مجری خاطی ضرر می‌کند یا میلیون‌ها هوادار تیم؟ آمدیم و فردا سیستم کمک‌داور ویدئویی در این مملکت راه افتاد؛ باز تقی به توقی بخورد، تهدید خواهید کرد که دوربین راه نمی‌دهید؟ یک‌بار برای همیشه جمع کنید این بساط را.
 2- بامزه‌ترین وجه تهدید پرسپولیسی‌ها این است که الان مسابقات بدون تماشاگر در حال برگزاری است. خب اگر دوربین‌ها را به ورزشگاه راه ندهید که مردم هیچ‌طوری نمی‌توانند بقیه بازی‌های لیگ و حذفی را ببینند؛ همینطور جشن قهرمانی را. آدم عاقل حتی در اوج مجادله حرفی می‌زند که اگر طرف مقابل کوتاه نیامد، بتواند تمام و کمال به آن عمل کند.
 3- تنها بهانه موجه برای راه‌ندادن دوربین‌های تلویزیونی به ورزشگاه، تلاش در مسیر احیای حق پخش تلویزیونی است. اینطوری باشد، هواداران هم پای کار هستند. در لیگ چهاردهم این اتفاق افتاد و 2هفته از مسابقات لیگ پخش نشد؛ با این حال فدراسیون سرانجام ناچار شد کوتاه بیاید. می‌دانید چرا؟ چون با تداوم عدم‌پخش مسابقات، درآمد تبلیغات محیطی هم از دست می‌رفت. طبیعتا صاحبان کالا پول می‌دهند که برندشان در تلویزیون دیده شود. همان 2هفته پخش‌نشدن بازی‌ها در آن زمان کلی به قرارداد سازمان لیگ با مجری طرح تبلیغات محیطی خسارت زد. پس وقتی تهدید می‌کنید، حواس‌تان به این داستان هم باشد.
4-  و اما مهم‌ترین نکته؛ متأسفانه اتفاقات سطحی و بی‌ارزش مثل اشتباهی که مجری شبکه یک انجام داد، بهترین فرصت را برای مسئولان تیم مظلوم واقع‌شده فراهم می‌کند تا به آسانی نزد هواداران خود به محبوبیت و مقبولیت برسند. امثال امیر احمدی پاس گل‌های طلایی به پوپولیست‌ها می‌دهند و باعث می‌شوند آنها به‌راحتی تبدیل به «قهرمان» شوند. مثلا همین آقای رسول‌پناه که الان با نامه تهدیدآمیز علیه تلویزیون خودش را در دل هواداران جا کرده، در حوزه وظایف اصلی‌اش عملکرد پرابهامی داشته است. برای نمونه او همین اواخر از 7بازیکن اصلی و قدیمی پرسپولیس خواسته بخش قابل توجهی از مطالباتشان را ببخشند؛ رفتاری عجیب که جای بحث دارد. به علاوه پرونده برانکو و محرومیت قریب‌الوقوع پرسپولیس هنوز باز است و مدیریت باشگاه روزهای سرنوشت‌سازی در حوزه نقل‌وانتقالات پیش‌رو دارد. اینها مطالبات واقعی مردم از کادر مدیریتی پرسپولیس است، اما ناشی‌گری یک مجری باعث می‌شود تمام این موارد مهم و اساسی تحت‌الشعاع قرار بگیرد و مدیر باشگاه با چهارخط نامه احساسی، ارج و قرب کاذب پیدا کند. این گردوغبار بیخودی را فروبنشانید تا به ماجراهای مهم‌تر برسیم.