فاجعه غریب- آشنای قرن

مجید روانجو
 نویسنده وروزنامه‌نگار

روزگار بد. سال بد.‌ماه بد. هفته‌های بد. روزهای بد. ساعت‌های بد. دقیقه‌های بد. ثانیه‌های بد. بخواهیم یا نخواهیم فاجعه بر ما- بر من، بر تو و بر او - بر همه ما آوار شده. خنجر از رو کشیده و سر شوخی و سرگرمی هم ندارد. بی‌رحم است و پروا ندارد. می‌کشد و می‌کشد و نمی‌گذرد. پیر و جوان و میانسال وکودک نمی‌شناسد. زن و مرد نمی‌شناسد. فقط قاتل است و کشتن می‌شناسد. به هیچ دین و آیین و مذهبی پایبند نیست. آسان‌تر از آب خوردن قراردادهای بین‌المللی و قوانین جهانی معطوف به حرمت انسانی را نه‌تنها زیر پا می‌نهد، که منکوب می‌کند. حالا دیگر ویروس منحوس کرونا، نه چهره که عملکرد ضد‌بشری خود را به ما شناسانده، اما نه به تمامی و از هر نظر. شاید بیهوده باشد اگر از خود یا دیگری بپرسیم، مردم زجرکشیده ایران، به چه گناهی گرفتار این معرکه ناتمام مردم کش شده‌اند؟ 
اما حق داریم بپرسیم چرا امکان و کارکرد مؤثری برای دفاع از خود و دیگران در مقابل این عامل مرگ نادیدنی در اختیارمان نیست که اگرهم هست معدود است و محدود. آیا نباید از دولتمردان پرسید که شما برای حداقل کاهش مرگ مردم از این بلای خانمان برانداز چه تمهیدی اندیشیده و چه کرده‌اید؟ 
دامنه شیوع این ویروس سیاست حاکم بر کشور را به‌خود مشغول کرده، اقتصاد را از پا انداخته، فقرا و بی‌چیزان را فقیرتر و بی‌چیزتر کرده، خدشه‌های جبران‌ناپذیری بر کار فرهنگ مملکت وارد آورده، روابط اجتماعی را کوچک و درخود فشرده کرده و وحشتناک‌تر از همه این لطمات، به ارزش انسانی ما یورش آورده است.
پیش از این انسان حرمت داشت و سجایای انسانی بزرگ‌ترین رکن حضور و وجود انسان بر این کره خاکی بود.
اما امروز نه فقط به‌نظر می‌آید که دیده می‌شود ارزش انسان به طرز تأسف برانگیز و غمگینانه‌ای کاهش یافته است.‌گویی همپای واحد «ریال» روزبه‌روز سیر نزولی می‌پیماید.
طبیعی یا غیر‌طبیعی، کرونا ویروس کار خود را پیش می‌برد. مردم نیز درحد توان، کم و بیش به مراقبت از خویش دست یازیده‌اند اما مسئولان و دولتمردان برای حراست از جان مردم چه کرده‌اند، چه نکرده‌اند و می‌توانسته‌اند چه‌ها بکنند که فروگذاشته‌اند؟ 
نمی خواهم گلایه از نو بیاغازم. آنچه در این نوشته مورد نظر است، بازشناسی مقام و منزلت انسان است. لازم به یادآوری نیست که همه مذاهب و مکاتب و نحله‌های فکری براین باورند که اساس هستی دیروز و امروز جهان، انسان بوده و انسان است. حال کرونا از راه رسیده و باعث شده مزد گورکن از قیمت انسان فزونی یابد. اما تا کی و تا کجا؟ 
شیوع کرونا همه‌گیر است و ابعادی جهانی دارد. اکثر کشورهای جهان، از این ویروس هم صدمات جانی متحمل شده، هم لطمات اقتصادی- اجتماعی- فرهنگی دیده‌اند، اما سرانجام توانستند از این دام موحش به سلامت بگذرند، البته به‌طور نسبی.
ما اما در فاز دوم این بیماری ضررهای سخت‌تر و دهشتناک‌تری را پذیرا شده‌ایم و جان‌های گرامی زیادی را از کف داده‌ایم. همین اتفاق شوم و نامیمون، زمینه‌ای است برای بازنگری مجدد و همه‌جانبه به عملکرد‌های تاکتیکی و استراتژیکی که در مواجهه با کرونا در پیش گرفته‌ایم یا در پیش خواهیم گرفت. به‌نظر می‌رسد این کار نخستین اقدام اثرمند در وادی مبارزه با کرونا ویروس است.