چه کار می‌کنی با این همه ستاره؟

از زمان انتخاب دراگان اسکوچیچ به‌عنوان سرمربی تیم ملی، او با مشکلات زیادی روبه‌رو بوده است؛ از انتقادهای فنی فراوانی که به نفس برگزیده شدن او به عمل آمد تا داستان کرونا و تعویق و تعطیلی مسابقات. در کنار همه اینها اما، اسکوچیچ حالا یک گرفتاری شیرین دیگر پیدا کرده که به آمادگی بالای همه عناصر تهاجمی تیم ملی مربوط می‌شود. شاید در هیچ مقطعی تیم ما اینقدر بازیکن هجومی آماده نداشته، اما حالا دراگان باید دست به سخت‌ترین انتخاب‌های ممکن بزند. وضعیت طارمی که روشن است و او در نخستین فصل حضورش در اروپا خوش درخشیده است. طارمی حتی زمانی که در آسیا بازی می‌کرد هم از سوی کارلوس کی‌روش در ترکیب اصلی تیم ملی به میدان می‌رفت، چه برسد به حالا که جزو 4 گلزن برتر لیگ پرتغال است و مشتری‌های زیادی هم دارد. از سوی دیگر سردار آزمون هم یک انتخاب ثابت و همیشگی برای پیشانی خط حمله به شمار می‌رود. او هم فصل درخشانی در لیگ روسیه پشت سر گذاشته و اخیرا با زنیت عنوان قهرمانی را به‌دست آورده است.
غیر از این 2 نفر، دو وینگر پرسپولیس هم غیرقابل چشم‌پوشی هستند. وحید امیری اصولا یک ستاره ملی است که بهترین نمایش‌هایش را در پیراهن همین تیم ارائه داده است. از سوی دیگر مهدی ترابی نیز در اوج دوران فوتبالش قرار دارد. حتی وقتی ترابی اینقدر آماده و کارگشا نبود هم از ویلموتس بابت نیمکت‌نشین کردن او انتقادهای زیادی به عمل آمد؛ حالا فرض کنید اسکوچیچ نخواهد از شماره 9پرسپولیس استفاده کند. به این فهرست حتما باید علیرضا جهانبخش را هم اضافه کرد؛ بازیکنی که با وجود نیمکت‌نشینی در لیگ انگلستان، کاراکتر ملی دارد و بحثش با بقیه فرق می‌کند. حتی مهدی قائدی هم فصل خوبی داشته و انتظار می‌رود لااقل به فهرست تیم ملی راه پیدا کند؛ شرایطی که محمد محبی سپاهان هم دارد. بین عناصر تهاجمی سال‌های اخیر تیم ملی شاید فقط وضع کریم انصاری‌فر نسبت به سابق بدتر شده باشد، اما خط کشیدن روی نام او هم آسان نیست. به این ترتیب سرگیجه اصلی اسکوچیچ شروع شده و او باید سخت‌ترین انتخاب‌هایش را در خط حمله تیم ملی انجام بدهد.