جلسه‌ها و قرارهای‌کاری با ماسک
حمیدرضا اسلامی _ روزنامه‌نگار
این هم موضوعی است که کم‌کم وارد مباحث فنون مذاکره‌کاری خواهد شد. همه ما در جلسات کاری و در بحث‌های عادی و غیرعادی، همان که امروزه می‌گویند بحث‌های چالشی، به چهره طرف یا طرف‌های مقابل نگاه می‌کنیم و از حالات چهره او استنباط‌هایی می‌کنیم و بر مبنای آن استنباط‌ها بحث را جلو می‌بریم. در واقع هر طرف بحث ممکن است با لبخند، نیشخند، به هم فشردن لب‌ها و مواردی از این دست اطلاعات زیادی به طرف مقابل بدهد. در شرایط فعلی زدن ماسک راه را بر بسیاری از این برداشت‌ها بسته است.
ما خیلی مطمئن نیستیم که آیا حرف‌های ما، استدلال ما و ایده ما تأثیر لازم را بر طرف مقابل گذاشته یا نه و همچنین اگر از لبخند شیرین خود برای تأثیرگذاری استفاده می‌کرده‌ایم این امکان را از دست داده‌ایم.
نتیجه اینکه کلمات و زبان متکی بر واژه‌ها بار اصلی هر مذاکره‌کاری را بر دوش خواهد کشید. ناگفته پیداست که آدم‌ها با ماسک بر چهره تا حد زیادی جدی‌تر و چه بسا ترسناک‌تر به‌نظر می‌رسند. اگر با رئیس شرکت بزرگی قرار داریم و تلاشمان این بوده که خدمتی را به او بفروشیم یا بابت خدمات او تخفیف مناسبی بگیریم، با چهره‌ای طرف خواهیم بود که ماسک احتمالاً تمام لطایف ، مهربانی‌ها و همدلی‌های او را پوشانده است و برعکس این موضوع هم صادق است.
فعلاً و تا زمانی که این موضوع توسط کارشناسان فنون مذاکره بیشتر مورد مداقه قرار گیرد و برای آن اسلوب‌های استاندارد شده تدوین شود توصیه می‌کنیم دو سه نکته را رعایت کنید.
نخست اینکه در آغاز مذاکره و هنگام معارفه مرسوم برای لحظاتی ماسک را بردارید تا چهره شما دیده شود. در این چند ثانیه لبخند را فراموش نکنید ولی تا آنجا که ممکن است برای حفظ بهداشت صحبت نکنید.
دوم اینکه حتماً تا حدی آرام‌تر از حالت بدون ماسک حرف بزنید. بخش مهمی از درک کلمات و جملات از ترکیب صدا و لب‌خوانی حاصل می‌شود. به‌ویژه اگر مذاکره‌کنندگان در سنین بالای 60 سال هستند، این نکته یعنی آرام‌تر سخن گفتن را رعایت کنید.
سوم اینکه گاهی تاجایی که به روند گفت‌وگو صدمه نمی‌زند، مزاح کنید و از احوال خود کلمه‌ای بروز دهید. ماسک‌ها ممکن است فضای جدی غیرلازمی را به افراد تحمیل کنند. طبیعتاً حد نگه داشتن در این مورد از اصل توصیه واجب‌تر است. مزاح باید ظریف، مودبانه و هوشمندانه و مطلقا از تخفیف و توهین به اشخاص یا اقوام خالی باشد.
