فناوری؛۲۰ هزار فرسنگ زیر دریا

ساسان شادمان‌منفرد ـ روزنامه‌نگار

وقتی قرار است درباره زیردریایی صحبت کنیم، قطعا به یاد داستان «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» نوشته ژول ورن می‌افتیم. سال‌هاست که بشر توانسته به‌وسیله زیردریایی به اعماق دریاها و اقیانوس‌ها برود و آنجا اکتشاف‌هایی را انجام دهد. زیردریایی‌ها البته بیشتر مقاصد نظامی داشته‌اند و سلاحی پنهان و کارآمد در جنگ‌ها به ‌حساب می‌آمده‌اند. در جنگ جهانی دوم، زیردریایی‌های ارتش آلمان، تاحدودی موفق به محاصره انگلستان شده بودند. آلمانی‌ها در جنگ جهانی نخست نیز با زیردریایی‌هایی با نام U-boats دردسرهای بسیاری برای دشمنان خود به‌ وجود آورده بودند. اما اکنون صحبت از زیردریایی‌های آینده به میان آمده است. فناوری‌های جدید و پیشرفت‌های مهندسی زیر دریا هم خودنمایی می‌کنند و می‌توانند آینده را تغییر دهند. در این راه سوئدی‌ها پیشتاز بوده‌اند.








روبات‌های اقیانوسی
زنده و سالم نگه داشتن سرنشینان در دریا کار بسیار پرخطر و هزینه‌بری است. بنابر این تعجبی ندارد که نیروهای دریایی و دریانوردان جهان به ‌دنبال توسعه وسایل نقلیه دریایی بدون سرنشینی هستند که کارهای خطرناک را به آنها بسپارند. یکی از خطیرترین کارهایی که این زیردریایی‌های هدایت‌پذیر از دور می‌توانند انجام دهند، شکار مین است. جمع‌آوری اطلاعات از جاهایی که انسان‌ها نمی‌توانند به این راحتی‌ها وارد آن شوند نیز یکی از کارهایی است که این نوع زیردریایی‌ها می‌توانند از عهده‌اش برآیند. همچنین این وسایل می‌توانند به دانشمندان  کمک کنند تا تحقیقات زیردریایی خود را آسان‌تر و کم‌خطرتر انجام دهند.